---

مطالعه حاضر به بهینه‌سازی عملکرد روزانه یک نیروگاه خورشیدی مجهز به سیستم ذخیرهسازی گرما می‌پردازد. مدل‌سازی از طریق حل مجموعه معادلات غیر خطی حاکم صورت پذیرفته و از طریق مقایسه با تحقیقات پیشین اعتبارسنجی می‌گردد. "حداکثر مدت زمان تولید" و "حداکثر سود حاصله" توابع هدف بهینه‌سازی را تشکیل می‌دهند که ابتدا به‌صورت مجزا (دو مسئله تک‌هدفه) و سپس به‌صورت همزمان (یک ‌مسئله چند‌هدفه) در نظر گرفته می‌شوند. الگوریتم ژنتیک به عنوان ابزار بهینه‌سازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج مربوط به تابع هدف اول (حداکثر زمان تولید) نشان دهنده افزایش ۷ ساعته در مدت زمان تولید روزانه، در اثر به کارگیری سیستم ذخیره‌سازی گرما می‌باشد. این امر از طریق ذخیره‌سازی انرژی در زمان‌های با سطح بالای تابش‌ خورشیدی و استفاده از انرژی ذخیره شده برای تولید الکتریسیته در زمان‌های بدون تابش و یا با تابش‌ ناکافی محقق شده است. نتایج مربوط به تابع هدف دوم (حداکثر سود حاصله) بیان‌گر افزایش ۵/۱۳% در سود حاصله، در اثر به کارگیری سیستم ذخیره-سازی گرما می‌باشد. این بهبود، از طریق ذخیره‌سازی انرژی گرمایی در زمان‏های با ارزش پایین‏ الکتریسیته و استفاده از آن برای حداکثر تولید در زمان‌های با ارزش بالای الکتریسیته حاصل شده است. در‌نهایت، در بهینه سازی چند هدفه، با ایجاد یک توازن مناسب بین توابع هدف ذکر شده، به طور همزمان، افزایش ۵ ساعته در زمان تولید و افزایش ۱/۸ % در سود، حاصل شده است.