جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای شکل‌دهی دما بالا
شایان درزی، محمدجواد میرنیا، مجید الیاسی،
دوره ۲۰، شماره ۸ - ( ۵-۱۳۹۹ )
چکیده
شکل‌دهی تدریجی تک‌نقطه‌ای، فرآیندی مقرون‌به‌صرفه با انعطاف‌پذیری بالا است و در نتیجه انتخابی مناسب برای تولیدهای حجم پایین- سفارشی در مقایسه با روش‌های سنتی‌تر مانند پرسکاری است. مهم‌ترین صنایع هدف این فرآیند، صنعت‌های پزشکی، خودروسازی و هوافضا است، که در جمیع آنها گرایش به سمت استفاده از فلزاتی با نسبت استحکام به وزن بالا است. این دسته از فلزات شکل‌پذیری بسیار پایینی را در دمای اتاق از خود نشان می‌دهند و برای بهبود شکل‌پذیری آنها فرآیند شکل‌دهی تدریجی در دماهای بالا صورت می‌گیرد. در این پژوهش، گرمایش ورق آلیاژی ۶۰۶۱AA در محدوده دمایی ۲۵ تا ۴۰۰درجه سانتی‌گراد، به‌صورت یکنواخت انجام شد. نحوه تاثیرگذاری پارامترهای فرآیندی دما، گام عمودی و سرعت پیش‌روی به همراه سه نوع روانکار بر شکل‌پذیری قطعات شکل‌داده‌شده به‌صورت مخروط‌هایی ناقص در فرآیند شکل‌دهی تدریجی تک‌نقطه‌ای داغ مطالعه شد. نتایج نشان داد که علی‌رغم ناتوان‌بودن گرمایش نقطه‌ای ورق در افزایش شکل‌پذیری ورق آلومینیوم ۶۰۶۱AA (۳۷% بهبود شکل‌پذیری تحت شرایط بهینه) در ادبیات تحقیق، روش گرمایش متفاوت مورد استفاده در این مقاله منجربه افزایش ۵۲۸% شکل‌پذیری شد. از لحاظ میزان تاثیرگذاری پارامترها بر شکل‌پذیری، دما مهم‌ترین عامل است. روانکار و گام عمودی در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند و اثر سرعت پیش‌روی قابل چشم‌پوشی است. با افزایش دما از ۲۵ به ۴۰۰درجه سانتی‌گراد، زاویه دیواره بحرانی از ۶۰ به ۶۵درجه تغییر می‌کند. در انتخاب شرایط مناسب فرآیندی کیفیت سطح قطعات نیز باید مورد توجه قرار گیرد. به‌گونه‌ای که کیفیت سطح قطعات شکل‌داده‌شده در بهترین و بدترین حالت، به ترتیب ۱/۱۸ و ۴میکرومتر به‌دست‌آمد. با استفاده از ترکیبی بهینه از پارامترهای فرآیندی، شکل‌دهی مخروطی با زاویه دیواره ۶۵ تا عمق ۴۴میلیمتر در یک مرحله میسر شد که نشان‌دهنده افزایش شکل‌پذیری چشم‌گیری است.
امیرحسین عباسی، رسول صفدریان،
دوره ۲۳، شماره ۶ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
شکل‌دهی تدریجی تک نقطه ای، فرآیندی مقرون به صرفه با انعطاف‌پذیری بالا می‌باشد و در نتیجه انتخابی مناسب جهت تولید حجم پایین در مقایسه با روش‌های سنتی شکل‌دهی است. در تحقیق تجربی حاضر، شکل‌دهی تدریجی تک نقطه‌ای گرم با ابزار سرگرد بر روی ورق‌های ترکیبی آلومینیم که توسط فرایند جوش آرگون به یکدیگر متصل شده‌اند مورد بررسی قرار می‌گیرد. ورق‌های مورد استفاده از جنس الومینیوم گریدهای ۶۰۶۱ و ۵۰۸۳ با ضخامت یکسان ۵/۱ میلیمتر می‌باشند که این ورق‌ها به صورت لب به لب به یکدیگر متصل شده‌اند. در این تحقیق تاثیر چهار پارامتر دما، روانکار، مقدار نشست ابزار و سرعت تغذیه میز به عنوان متغیرهای فرآیند شکل‌دهی تدریجی بر روی میزان شکل‌پذیری و وضعیت ظاهری نمونه‌های ورق ترکیبی آلومینیم مورد بررسی قرار گرفته است. محدوده دمایی مورد بررسی بین دمای محیط تا ۲۹۰ درجه سانتی‌گراد می‌باشد و سه نوع روانکار نیز برای انجام آزمایش‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. برای طراحی آزمایش نیز از روش تاگوچی استفاده شد و نتایج حاصل از آزمایش‌ها نشان داد افزایش دما بعنوان تاثیرگذارترین پارامتر سبب افزایش میزان شکل‌دهی ورق به میزان ۷۹ درصد شده است همچنین روانکار و نشست ابزار و سرعت تغذیه میز در رده‌های بعدی در شکل‌پذیری ورق ترکیبی آلومینیم موثر می‌باشند.
