---

آزمایش مغزه معمولاً در حوزه ی صنعت بتن به منظور سنجش مقاومت بتن در ساختگاه مورد توجه بوده و در مواردی به ابزاری منحصر بفرد برای سنجش ایمنی ساختارهای بتنی موجود تبدیل می شود. از طرفی وجود میلگرد باعث تاثیر روی نتیجه می شود و برخی از آیین نامه تاکید دارند که مغزه ها بدون میلگرد باشند و برخی وجود میلگرد داخل مغزه را با احتساب ضزیب اصلاح مجاز می دانند. در این تحقیق آزمایشگاهی، عوامل موثر بر مقاومت مغزه های حاوی میلگرد بررسی می گردد. بدین منظور تعداد ۱۱۲ تیر بتنی ساده و مسلح به میلگردهای با قطر ۱۰و۱۶ میلیمتر و با دو طرح اختلاط، نسبت های آب به سیمان ۴/۰ و ۵۵/۰ ساخته شد. تیرها در شرایط محیطی نگهداری و عمل آوری گردیدند. از این تیرها ۹۸۸ نمونه مغزه بتنی با قطرهای ۱۰ و ۵/۷ سانتیمتر و با نسبت طول به قطر ۱و۲ در سن های ۱۴و۲۸ و۵۶ روزه حفاری گردیده و مورد آزمایش مقاومت فشاری قرار گرفتند. در اکثر موارد با افزایش مقدار نسبت آب به سیمان، میزان کاهش مقاومت در مغزه های حاوی میلگرد نسبت به مغزه های بدون میلگرد، افزایش یافت. با افزایش پوشش میلگرد، مقاومت مغزه ها کاهش می یابد. درصد کاهش مقاومت مغزه های حاوی تک میلگرد، نسبت به مغزه های بدون میلگرد، با افزایش قطر میلگرد، افزایش می یابد. با افزایش تعداد میلگردها، میزان کاهش مقاومت، بیشتر گردید. بیشترین کاهش مقاومت در مغزه های حاوی دو میلگرد ۱۶ بوجود آمد که نسبت به مغزه بدون میلگرد ۲۳ درصد کاهش مقاومت داشته اند.

---

---

در این مطالعه به بررسی تأثیر اندرکنش خاک-سازه بر روی ضریب رفتار سازه‌‌ها پرداخته شده است. طی سالیان گذشته، مطالعات گسترده‌ای بر روی نحوه‌ی تغییرات پارامترهای دینامیکی سازه‌ها، با درنظر گرفتن انعطاف‌پذیری بستر انجام شده است. یکی از پارامترهای مهم طراحی لرزه‌ای، ضریب رفتار می‌باشد که تخمینی از تقاضای مقاومتی غیرالاستیک سازه است. در اکثر پژوهش‌های صورت‌گرفته، از مدل‌های سازه‌ای یک‌درجه‌ی آزادی و مدل‌های ساده‌‌سازی شده برای محیط خاک، استفاده کردند. این روش‌ها قادر نخواهئد بود تخمین درستی از رفتار سازه‌های واقعی ارائه دهند. در این مطالعه از چندین تحلیل تاریخچه‌ی زمانی غیر خطی و دوبعدی بر روی مدل‌های قاب فولادی به صورت ۳طبقه، ۵طبقه، ۱۰طبقه و ۱۵طبقه با دوره‌ی تناوب بین ۰,۱ تا ۳ ثانیه و نسبت‌های شکل‌پذیری هدف ۲، ۴ و ۶، که بر روی محیط پیوسته خاک قرار داشتند، استفاده شده است. سازه‌ها در معرض ۲۲ شتاب‌نگاشت لرزه‌ای در حوزه‌ی دور قرار گرفتند. جهت درنظر گرفتن اندرکنش خاک-سازه، از خاک‌های کلاس D و E استفاده شد. با بررسی نتایج مشاهده شد که اندرکنش خاک-سازه، ضریب رفتار سازه‌ها را کاهش می‌دهد. به عبارت دیگر، استفاده از ضریب رفتار سازه‌ای تابعی از شکل‌پذیری سازه، دوره‌ی تناوب سازه، تعداد طبقات سازه و نوع خاک است. هرچه خاک نرم‌تر باشد، اثرات اندرکنش خاک-سازه بیش‌تر خواهد بود، بدین ترتیب ضریب رفتار کوچک‌تر است. میزان این تغییرات در سازه‌ی کوتاه‌مرتبه بیش‌ از سایرین است. در سازه‌ی ۳طبقه با نرم‌تر شدن خاک (تغییر خاک به نوع E)، ضریب رفتار حدود ۷ درصد بیش‌تر کاهش یافته است اما در سازه‌ی ۱۰طبقه، کاهش قابل ملاحظه‌ای بین دو نوع خاک دیده نمی‌شود. همچنین با افزایش تعداد طبقات از ساختمان کوتاه‌ به متوسط، ضریب رفتار سازه‌ای بیش‌تر کاهش می‌یابد. مقدار درصد کاهش در مدل‌ها برای نسبت شکل‌پذیری ۲ حدوداً برابر با ۷، ۱۰، ۸ و ۸ درصد به ترتیب برای سازه‌های ۳طبقه ، ۵طبقه ، ۱۰طبقه و ۱۵طبقه می‌باشد. مشاهده می‌شود که در سازه‌های بلندمرتبه، نسبت شکل‌پذیری بیش‌تر از تعداد طبقات سازه بر ضریب رفتار تأثیر می‌گذارد.