---

در این تحقیق ضمن مطالعه شکلدهی لوله فولادی جنس D۶AC به‌ روش فلوفرمینگ مستقیم، به‌منظور بررسی تأثیر پارامترهای مختلف عملیات حرارتی بر خواص قطعه، چرخه‌های مختلف عملیات حرارتی طراحی شده و خواص مکانیکی و تغییرات ریزساختار پوسته فلوفرم شده، مورد بررسی قرار گرفته است. بدین‌منظور از دماهای آستنیته ۸۵۰، ۹۰۰ و C۹۵۰ برای زمانهای ۱۵ و ۳۰ دقیقه و سرد کردن در C۵۱۰ به‌مدت ۱۰ دقیقه و سپس سرد کردن در روغن C۶۰ استفاده شده است. بازگشت اولیه به‌مدت ۲ ساعت در C۲۵۰ و بازگشت نهایی به‌مدت ۲ ساعت در دماهای ۲۵۰، ۳۰۰، ۳۵۰ و C۴۵۰ انجام شد. بررسیها نشان می‌دهد که چرخه عملیات حرارتی بهینه، آستنیته کردن در C۸۵۰ به‌مدت ۳۰ دقیقه و بازگشت نهایی در C۳۰۰ است، زیرا علاوه بر ایجاد استحکام بالا و چقرمگی شکست مناسب، به‌دلیل ریزدانه بودن آستنیت اولیه، ویژگیهای نرمی آن نیز مطلوب است.

---

تأثیر مقدار آلومینیم روی رسوب گذاری فاز  در آلیاژهای دو‌جزئی Ni-Al در حین سرمایش سریع بررسی شد. آنالیز ریزساختاری نمونه‌های آنیل و کوئنچ شده، یک انتقال از توزیع یکنواخت به توزیع بایمودال را در اندازه رسوبات  در محدوده ترکیب شیمیایی بین ۳/۱۵ و ۵/۱۷ درصد اتمی آلومینیم نشان می‌دهد. این انتقال با تغییر مورفولوژی رسوبات  همراه بوده و در این مقاله، مشاهدات ریزساختاری مرتبط با آنها از نظر سینتیکی و کریستالوگرافی مورد بحث قرار گرفته است.

---

با توجه به این‌که در فرآیند قالب‌گیری ماهیچه، سایش فرسایشی جعبه ماهیچه در اثر برخورد ذرات ماسه به بدنه فلزی قالب از چالش‌های مهم صنایع ریخته‌گری می‌باشد، هدف این مقاله بررسی تأثیر جنس، اندازه، زاویه برخورد و فشار پاشش ذرات ماسه و همچنین نوع عملیات حرارتی بر روی میزان سایش فرسایشی فولاد ابزارگرم‌کار AISI H۱۳ که به طور عمده در ساخت قالب ماهیچه مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌باشد. جنس نمونه‌ها همانند جنس قالب از فولاد AISI H۱۳ انتخاب گردید. جهت انجام تست‌های سایش نمونه‌ها از دستگاه پرتاب کننده ماسه که فرآیند قالبگیری ماشینی جعبه ماهیچه را شبیه‌سازی تجربی می‌نمود، استفاده گردید. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد میزان سایش فرسایشی نمونه‌ها تابعی از نوع عملیات حرارتی، زاویه برخورد و میزان فشار پاشش ذرات ماسه می‌باشد، به‌طوری که نمونه‌های کوئنچ تمپر شده بیشترین و نمونه‌های نیتراسیون شده کمترین میزان سایش فرسایشی را دارند. همچنین تصاویر میکروسکوپ الکترون روبشی (SEM) سطح نمونه‌ها نشان می‌دهند با تغییر زاویه برخورد از ۲۰ درجه به ۹۰ درجه، به صورت تدریجی نوع برداشت ماده از مکانیزم برش به شکست تبدیل می‌گردد و با افزایش فشار از یک مقدار مشخص، ذرات ماسه پس از برخورد با سطح قطعه‌کار، در روی آن گیر کرده و با ایجاد لایه مخلوط شده مکانیکی موجب کاهش میزان سایش فرسایشی سطح آن می‌گردند. همچنین نتایج نشان می‌دهد که میزان سایش هنگام استفاده از ماسه سیلیسی بیشتر از ماسه کرومیتی بوده و با افزایش اندازه ذرات ماسه میزان آن افزایش می‌یابد.

---

یکی از روش های ایجاد اتصال بین فلزات هم جنس و غیر همجنس، فرایند جوش انفجاری می باشد که فشار لازم جهت ایجاد اتصال از طریق انرژی ناشی از انفجار مواد منفجره حاصل می شود. در این پژوهش ورق سه لایه آلومینیوم/فولاد/آلومینیوم از طریق جوشکاری انفجاری تولید گردید و اثر دما و زمان عملیات حرارتی آنیلینگ بر خواص مکانیکی و متالورژیکی فصل مشترک اتصال مطالعه شده است. بدین منظور تغییرات سختی در راستای ضخامت نمونه ها اندازه گیری شده و ضخامت و نوع ترکیبات بین فلزی تشکیل یافته در فصل مشترک اتصال با استفاده از میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی و همچنین آنالیز شیمیایی عناصر مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان دهنده آن است که افزایش دما و زمان عملیات حرارتی باعث افزایش عمق نفوذ و ضخامت ترکیبات بین فلزی در فصل مشترک اتصال می شود. مطالعات صورت گرفته پس از تست میکروسختی ویکرز نشان دهنده تعدادی میکروترک در فصل مشترک بالا و پایین برخی نمونه های آنیل شده می باشد که این موضوع، تشکیل ترکیبات بین فلزی ترد در فصل مشترک اتصال و شکل پذیری پایین این ترکیبات را نشان می دهد. همچنین به منظور بررسی کیفیت اتصال لایه ها تست برش به انجام رسید که بیانگر اتصال قابل قبول لایه ها به یکدیگر بود.

---

وجود تخلخل و حضور لایه های گازی در اطراف ذرات آلومینا از جمله مهمترین دلایل کاهش خواص مکانیکی کامپوزیت های زمینه آلومینیومی محسوب می شوند. در این پژوهش به منظور کاهش تخلخل، افزایش ترشوندگی و همچنین توزیع یکنواخت ذرات در زمینه از سه روش استفاده شد؛ استفاده از گاز خنثی به منظور تزریق ذرات با دبی ۵ لیتر بر دقیقه، عملیات حرارتی ذرات در دمای ۱۱۰۰ درجه سانتی گراد به مدت ۲۰ دقیقه و آسیاب ذرات آلومینا با ذرات کمکی آلومینیوم با نسبت ۱ به ۱. تاثیر هرکدام از این عوامل بر ریزساختار و خواص مکانیکی کامپوزیت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج ریزساختاری و خواص مکانیکی بالا بودن میزان تخلخل، تجمع ذرات و عدم توزیع یکنواخت ذرات در کامپوزیت زمینه آلومینیومی با تزریق دستی ذرات را نشان داد. درحالی که تزریق با گاز خنثی، استفاده از عملیات حرارتی و آسیاب ذرات آلومینا با ذرات کمکی آلومینیوم موجب بهبود ترشوندگی و توزیع ذرات آلومینا در مذاب آلومینیوم شد. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین مقدار سختی، استحکام فشاری و انرژی ضربه ای به ترتیب با ۷۸/۷ برینل، ۵۳۹/۱ مگاپاسکال و ۸/۲ ژول در نمونه کامپوزیتی زمینه آلومینیومی تقویت شده با ذرات آسیاب شده آلومینا/آلومینیوم بدست آمد.

---

اتصال چرخشی سرد فرآیندی جدید جهت تولید لوله‌های کامپوزیتی لایه‌ای می‌باشد که بر مبنای فرآیند فلوفرمینگ ابداع شده است. استحکام اتصال در این فرایند به ضخامت اولیه ورق، مقدار تغییر شکل، دمای اتصال، استحکام ورق‌های اولیه، عملیات حرارتی پس از اتصال و پارامتر های تولید مانند نرخ پیشروی، سرعت دوران اسپیندل بستگی دارد. در کار حاضر بررسی تاثیر میزان کاهش ضخامت، دمای عملیات حرارتی و زمان عملیات حرارتی بر استحکام اتصال چرخشی فولاد و آلومینیم انجام شده است. استحکام اتصال ایجاد شده از طریق فرآیند اتصال چرخشی با استفاده از آزمون پوست‌کنی یا لایه کنی ۱۸۰درجه اندازه‌گیری و بررسی‌های ساختاری نیز با استفاده از میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی انجام شده است. از بین پارامترهای بررسی شده، دمای عملیات حرارتی و به دنبال آن درصد کاهش ضخامت بیشترین تاثیر را بر روی استحکام اتصال دارند و تاثیر زمان عملیات حرارتی با توجه به محدوده سطوح انتخابی در این مطالعه نسبت به دو عامل دیگر ناچیز است. نتایج نشان می‌دهد که افزایش دمای عملیات حرارتی تا حد معینی در اثر نفوذ اتم های فلزات در شبکه های یکدیگر منجر به افزایش استحکام اتصال می‌شود، اما افزایش بعد از آن باعث کاهش استحکام اتصال می‌شود . همچنین مطالعات نشان داد که بهترین شرایط ۵۵ درصد کاهش ضخامت، دمای عملیات حرارتی ۴۷۵ درجه سانتی‌گراد و زمان عملیات حرارتی ۱۲۰ دقیقه است که در این شرایط استحکام اتصال نمونه به استحکام تسلیم فلز پایه می‌رسد

---

در این پژوهش نانو کامپوزیت‌های ذره‌ای زمینه آلومینیمA۳۵۶تقویت‌شده با۱ و ۱,۵ درصد وزنی ذرات SiCبا میانگین اندازه ذرات ۵۰ نانومتر به روش ریخته‌گری گردابی تولید شد و سپس روی کامپوزیت‌های به‌دست‌آمده عملیات حرارتی T۶ انجام شد.خواص مکانیکی مانند آزمون سختی وآزمون کشش نمونه‌هاینانو کامپوزیتی موردبررسی قرار گرفت. همچنین ریزساختار نمونه‌ها توسط میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی بررسی شد.بررسی نتایج نشان داد که نمونه‌هاینانو کامپوزیتی عملیات حرارتیT۶شده، سختی و استحکام قابل‌توجهی نسبت به نانو کامپوزیت‌های بدون عملیات حرارتی داشتند. این افزایش در خواص مکانیکی می‌تواند به دلیل ایجاد فاز Mg۲Si و ذرات سیلیسیم کروی ‌باشد.همچنین با افزایش درصد وزنی نانو ذرات SiC، استحکام و سختی افزایش یافت به‌طوری‌که بیشترین استحکام کششی و سختی در ۱.۵درصد وزنی به دست آمد. استحکام کششی و سختی نانو کامپوزیت با ۱.۵ درصد وزنیSiC قبل و بعد از عملیات حرارتیT۶به ترتیب، ۱۷۷MPaو ۲۳۶MPaو HBN۸۰ و HBN۱۲۳به دست آمد.سطح شکست نمونه‌ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی موردمطالعه قرار گرفت و مشاهده شد که شکست تمام نمونه‌ها، شکست ترد بوده است.

---

در مقاله حاضر، اثر عملیات حرارتی بر روی رفتار ضربه فوم‌ آلومینیوم A۳۵۶ تقویت‌شده توسط ذرات SiC، مورد مطالعه قرار گرفته و نتایج جدیدی تولید شد. ماده فومی با استفاده از روش ذوبی به کمک عامل فوم‌ساز CaCO۳ ساخته شد. بر روی تعدادی از نمونه‌های فوم، عملیات حرارتی T۶ انجام شد. آزمایش ضربه سقوطی با استفاده از یک ضارب نیم‌کروی و با سرعت ۶,۷۰ m/s ، بر روی پنج نمونه‌ فوم عملیات‌حرارتی شده و پنج نمونه‌ فوم بدون عملیات‌حرارتی انجام شد و نمودار تغییرات نیرو بر حسب زمان به دست آمد. پاسخ ضربه به‌دست آمده برای فوم‌ کامپوزیتی A۳۵۶/SiCp، شامل سه ناحیه الاستیک، بار پلاتو و شکست می‌باشد؛ در ناحیه پلاتو، فوم می‌تواند تغییرشکل‌های پلاستیک را در یک بار تقریباً ثابت تحمل نماید. مقادیر کم انحراف استاندارد و ضریب پراکندگی (برای پارامترهای مختلف) در تحلیل آماری داده‌ها، دلالت بر قابل‌اعتماد بودن نتایج به‌دست آمده از آزمایش و تکیه بر این نتایج به منظور تحلیل کمی آنها دارد. نتایج نشان داد که عملیات‌حرارتی انجام‌شده، باعث افزایش مقدار بار پلاتو به میزان ۴۸.۱% و نیز افزایش ظرفیت‌ جذب‌ انرژی فوم به میزان ۴۰.۳% می‌گردد. همچنین در اثر عملیات‌حرارتی، طول ناحیه پلاتو کاهش می‌یابد. با توجه به بهبود قابل‌ توجه خواص مکانیکی فوم و افزایش مقاومت به ضربه آن، انجام عملیات‌حرارتی می‌تواند به عنوان یک ایده مناسب در کاربردهای صنعتی فوم آلومینیوم مفید و مؤثر واقع شود.

---

در این پژوهش، جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی به همراه ذرات تقویت کننده بر روی آلیاژهای آلومینیم AA۲۰۲۴-T۳۵۱ و AA۶۰۶۱-T۶ با استفاده از سرعت چرخشی ۸۰۰ دور در دقیقه و سرعت جوشکاری ۳۱,۵ میلی‌متر بر دقیقه مورد بررسی قرار گرفت. نمونه‌ها در چندین زمان مختلف به منظور مطالعه اثر ذرات SiC روی سینتیک پیری در مناطق متالورژیکی مختلف تحت عملیات حرارتی قرار گرفتند. نتایج میکروسختی سنجی ویکرز و میکروسکپ نوری نشان دادند که ذرات تقویت کننده در منطقه اغتشاشی باعث افزایش سنتیک پیری و اندازه دانه ریزتر می‌شوند. همچنین ذرات SiC نانو بعد از عملیات حرارتی پس از جوشکاری در منطقه اغتشاشی باعث سختی بالاتر نسبت به ذرات افزودنی SiC میکرو در منطقه اغتشاشی شدند. اگرچه اتصال‌ حاوی SiC نانو استحکام بالاتری را پس از عملیات حرارتی نشان داد، اما روند افزایش استحکام برحسب زمان پیری در کلیه اتصال‌ها یکسان و حداکثر استحکام اتصال بعد از ۲۰ ساعت پیرسازی مصنوعی در ℃ ۱۶۰ بدست آمد. موضع شکست بعد از عملیات حرارتی پس از جوشکاری بوسیله ضعیف‌ترین نقطه اتصال کنترل شد و در همه اتصال‌ها در نزدیکی منطقه متاثر از حرارت و کار مکانیکی سمت AA۶۰۶۱ واقع شد. رفتار مکانیکی اتصال بعد از عملیات حرارتی پس از جوشکاری مشابه رفتار تنش-کرنش فلز پایه AA۶۰۶۱ است.

---

---

---

---

در موتورهای احتراق داخلی، به دلیل وجود بارگذاری متناوب و وجود سایش بین سطح بالایی رینگ پیستون و اولین شیار پیستون امکان وقوع پدیده خستگی فرتینگ در این ناحیه وجود دارد. در این پژوهش، تاثیر روانکاری و اعمال عملیات حرارتی بر رفتار خستگی فرتینگ نانوکامپوزیت پایه آلومینیوم، مورد بررسی قرار گرفته است. آزمون خستگی فرتینگ در شرایط بارگذاری کاملا معکوس‌شونده و در دمای محیط صورت گرفته است. علاوه بر آن منحنی تنش- عمر و خواص خستگی فرتینگ آلیاژ آلومینیوم پیستون تقویت‌شده با نانوذرات بدست آمده است. بررسی ریزساختار و سطح شکست توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدان انجام شده است. نتایج نشان داد که رفتار شکست غالبا ترد بوده است و همچنین اعمال روانکاری و عملیات حرارتی باعث بهبود عمر خستگی فرتینگ نانوکامپوزیت‌های پایه آلومینیومی شده است.

---

 خمکاری لوله­های جدار نازک یکی از فرآیندهای مهم برای ساخت قطعات در صنایع خودروسازی و هوافضا می باشد. این مقاله به بررسی تجربی اثر عملیات حرارتی روی خم­پذیری لوله­های جدار نازک آلومینیومی از جنس آلیاژ ۶۰۶۳AA می­پردازد. با استفاده از فرآیند خمکاری کششی دورانی هیدرولیکی، میزان عدم دایروی بودن سطح مقطع لوله­های آلومینیومی نمونه اولیه، آنیل شده و پیرسازی مصنوعی شده در فشارهای سیال مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش­های تجربی، نسبت قطر به ضخامت لوله­ها ۸۸/۱۳، نسبت خم بحرانی ۶/۱، قالب فشار ثابت و زاویه خم ۹۰ درجه در نظر گرفته شدند. با بررسی نتایج مشخص شد که عملیات حرارتی و فشار سیال تاثیر بسزایی در کیفیت لوله­های خم شده دارند. با افزایش فشار سیال تا ۶/۳ مگاپاسکال، میزان عدم دایروی بودن سطح مقطع بحرانی در همه نمونه­ها کاهش یافته به طوریکه بیشترین میزان کاهش در نمونه آنیل شده به میزان ۴۹% رخ داده است. همچنین در نمونه پیرسازی شده میزان عدم دایروی بودن سطح مقطع بحرانی حدود ۴۶% کاهش می­یابد. همچنین مشاهده شد که در فشار ۶/۳ مگاپاسکال، میزان عدم دایروی بودن سطح مقطع بحرانی نمونه آنیل شده در مقایسه با نمونه پیرسازی شده به میزان ۱۹% بهبود یافته است.

---

در این مقاله با انجام عملیات حرارتی در قطعات با جنس سوپر آلیاژ IN۷۱۸ که به روش ساخت افزایشی تولید شده­ اند، هدف بررسی تجربی و تحلیلی رفتار رها سازی تنش می­ باشد. نمونه ­های آزمایش از روش ذوب لیزر انتخابی ساخته شده و پس از عملیات حرارتی همگن­سازی و انحلالی، با اعمال کرنش اولیه فشاری به میزان ۱/۱% و ۲/۱% در دمای ۶۵۰ درجه سانتیگراد به مدت ۸ ساعت تحت عملیات رهایش تنش قرار گرفتند. بمنظور بررسی اثر تغییرات کرنش بر میزان رهایش تنش، نمودار حد رهایش تنش که برای کرنش­ های ۱/۱% و ۲/۱% به ترتیب میزان ۱۱۹/۵۵ و ۵۱۴/۳۵ مگا پاسکال می­ باشد نشان می ­دهد حد رهایش تنش با افزایش کرنش اولیه افزایش می­ یابد. همچنین با بررسی نمودارهای رهایش تنش در قطعات آزمایش تجربی مشخص شد که میزان و شیب منحنی رهایش در نمونه با درصد کرنش ۱/۲ بیشتر می­ باشد. در بخش تحلیلی از معادله ساختاری خزش جهت بررسی رفتار رهایش تنش استفاده شد که با بررسی نمودارهای مقایسه ­ای ارائه شده، با ثبت میزان خطای ۲/۱۷% و ۳/۸۵% به ترتیب برای کرنش­های ۱/۱% و ۲/۱%، نتیجه مقایسه حاکی از تطابق خوب نتایج تحلیلی با نمودارهای تجربی می ­باشد.
 

---

با ظهور و گسترش فرآیندهای ساخت افزایشی، به ویژه فرآیند لایه نشانی ذوبی، تحقیقات وسیعی در مورد این فرآیندها صورت پذیرفته است. یکی از حوزه‌های تحقیقاتی مهم مربوط به استحکام‌بخشی به قطعات چاپ‌شده به روش لایه نشانی ذوبی است. این فرآیند امکان تولید ساختارهای پیچیده و شخصی‌سازی قطعات را امکان‌پذیر می‌سازد. از طرفی ماده پلی لاکتیک اسید یکی از اصلی‌ترین مواد مورد استفاده در این فرایند است که به دلیل خواص زیست­سازگاری و زیست‌تخریب‌پذیری، بیشتر از سایر مواد مورد توجه قرارگرفته است. در این پژوهش، اثر عملیات حرارتی آنیل کردن بر استحکام و مدول فشاری نمونه‌های متخلخل با رویکرد استفاده در مهندسی بافت به‌عنوان جایگزین بافت استخوانی، مورد بررسی قرارگرفته است. نمونه‌ها با الگوی لرزشی، شبکه‌ای و لانه‌زنبوری و با درصدهای پر شدن ۴۰، ۷۰ و ۱۰۰ چاپ سه‌بعدی می‌شوند. علاوه بر این اثر دو پارامتر عرض روزن‌رانی و ارتفاع لایه‌ها نیز مورد بررسی قرارگرفته است. به ‌منظور ایجاد ساختارهای متخلخل با تخلخل‌های به‌هم‌پیوسته، الگوی پر شدن در هر لایه به میزان مشخص دوران کرده و این امر سبب معرفی ساختارهای متخلخل جدیدی می‌شود که این ساختارها می‌توانند کاربردهای وسیعی مانند به‌کارگیری به عنوان داربست در مهندسی بافت، داشته باشند. بعد از ارزیابی خواص مکانیکی فشاری نمونه‌ها، نمونه‌های مشابه عملیات حرارتی شده و سپس خواص مکانیکی فشاری آن‌ها نیز ارزیابی گردید. نتایج حاصل‌شده نشان می‌دهد که حداکثر استحکام و مدول فشاری در نمونه با عرض روزن‌رانی ۶/۰ میلی‌متر، ارتفاع لایه ۲۵/۰ میلی‌متر، الگوی پر شدن لرزشی و درصد پر شدن ۱۰۰ اتفاق می‌افتد. مقادیر استحکام و مدول فشاری برای نمونه عملیات حرارتی نشده به ترتیب برابر با ۵۱/۸۴ مگاپاسکال و ۲۸/۲ گیگاپاسکال و برای نمونه عملیات حرارتی شده به ترتیب برابر با ۴۴/۱۰۵ مگاپاسکال و ۲۹/۲ گیگاپاسکال است.