جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای فرزکاری تخلیه الکتروشیمیایی
ارسلان ترابی، محمدرضا رازفر،
دوره ۲۰، شماره ۱۱ - ( ۸-۱۳۹۹ )
چکیده
در سال‌های اخیر ایجاد ساختارهای سه‌بعدی و کانالهای کوچک هدایت کننده جریان سیال، بر روی مواد نارسانای جریان الکتریکی نظیر پلی‌دی‌متیل سیلوکسان (PDMS)، جهت کاربرد در سیستم‌های الکترومکانیکی و پزشکی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. عموما جهت ایجاد میکروکانال در پلی‌دی‌متیل سیلوکسان از فرایند لیتوگرافی استفاده می شود که از جمله محدودیتهای این فرایند میتوان به زمان و هزینه بالای فرایند و دیواره‌های زاویه‌دار اشاره نمود. در تمامی مصارف، عملکرد کانال وابسته به کیفیت سطح آن است. در این پژوهش برای اولین بار فرآیند ماشین‌کاری تخلیه الکتروشیمیایی (ECDM) که با هزینه کم و نرخ براده برداری مناسب قادر به ایجاد کانال بر روی مواد نارسانا است جهت ایجاد میکروکانال در پلی‌دی‌متیل سیلوکسان استفاده شده است. از سایر مزایای این روش میتوان به امکان دستیابی به عمقهای بالا اشاره کرد. بدین منظور تأثیر پارامترهایی فرایند نظیر غلظت الکترولیت، سرعت دورانی و پیشروی، اختلاف پتانسیل اعمالی بر کیفیت سطح و زبری سطح بررسی شد. ملاحظه شد که ماشین‌کاری تخلیه الکتروشیمیایی قادر است کانالهای با کیفیت سطح مشابه روش لیتوگرافی ایجاد کند. همچنین ملاحظه شد که با کاهش سرعت دورانی از ۱۰۰۰۰ دور بر دقیقه تا ۰، زبری سطح ۲ تا ۴ برابر افزایش مییابد این امر بدلیل افزایش ضخامت فیلم گاز و افزایش جرقههای سرگردان از سطح ابزار و قطعه کار با کاهش سرعت دورانی رخ میدهد. همچنین مقدار زبری سطح کانال ایجاد شده با افزایش ولتاژ از ۳۸ به ۴۲ ولت، به‌اندازه ۳۶ درصد افزایش مییابد. غلظت الکترولیت ۲۵% منجر به بهترین زبری سطح در تمام نمونه شد.
