جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای فلوفرمینگ
پرویز رهنما، امیر عبداله‌زاده، محمدعمار مفید،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۹-۱۳۸۸ )
چکیده
در این تحقیق ضمن مطالعه شکلدهی لوله فولادی جنس D۶AC به روش فلوفرمینگ مستقیم، به‌منظور بررسی تأثیر پارامترهای مختلف عملیات حرارتی بر خواص قطعه، چرخه‌های مختلف عملیات حرارتی طراحی شده و خواص مکانیکی و تغییرات ریزساختار پوسته فلوفرم شده، مورد بررسی قرار گرفته است. بدین‌منظور از دماهای آستنیته ۸۵۰، ۹۰۰ و C۹۵۰ برای زمانهای ۱۵ و ۳۰ دقیقه و سرد کردن در C۵۱۰ به‌مدت ۱۰ دقیقه و سپس سرد کردن در روغن C۶۰ استفاده شده است. بازگشت اولیه به‌مدت ۲ ساعت در C۲۵۰ و بازگشت نهایی به‌مدت ۲ ساعت در دماهای ۲۵۰، ۳۰۰، ۳۵۰ و C۴۵۰ انجام شد. بررسیها نشان می‌دهد که چرخه عملیات حرارتی بهینه، آستنیته کردن در C۸۵۰ به‌مدت ۳۰ دقیقه و بازگشت نهایی در C۳۰۰ است، زیرا علاوه بر ایجاد استحکام بالا و چقرمگی شکست مناسب، به‌دلیل ریزدانه بودن آستنیت اولیه، ویژگیهای نرمی آن نیز مطلوب است.
محمد مهدی سمندری، کارن ابری نیا، عباس اکبرزاده،
دوره ۱۴، شماره ۱۵ - ( ۱۲-۱۳۹۳ )
چکیده
اتصال چرخشی یکی از روشهای تولید لوله های دولایه، بر مبنای فرآیند فلوفرمینگ، می باشد. این روش جدید دارای پتانسیل بالایی در تولید لوله های دوفلزی جدار نازک و بدون درز است. با استفاده از این روش، آلومینیم (به‌عنوان لایه ی داخلی یا لایه ی روکش)، و فولاد (به‌عنوان لایه ی خارجی)، با موفقیت اتصال داده شد و لوله های کامپوزیتی لایه ای تولید شدند. به‌عنوان پارامترهای مهم برای ایجاد یک اتصال مناسب، اثر پارامترهای درصد کاهش ضخامت کل، ضخامت و استحکام آلومینیم اولیه، بر استحکام اتصال بررسی شد. استحکام اتصال با استفاده از آزمون پوست کنی اندازه گیری و سطوح پوست کنی شده با میکروسکوپ الکترونی روبشی ارزیابی و بررسی شد. نتایج نشان می دهند که درصد کاهش ضخامت تأثیر زیادی بر استحکام و کیفیت اتصال ایجاد شده دارد. با افزایش درصد کاهش ضخامت پس از آستانه ی تغییر شکل (حدود ۳۵%)، استحکام اتصال به‌سرعت افزایش می یابد تا به استحکام فلز ضعیف تر می رسد و نمونه ها در آزمون پوست کنی از فلز زمینه می شکنند. با نزدیک شدن استحکام دو فلز و کاهش ضخامت اولیه ی لایه ی روکش، به همراه تغییر شکل بیشتر، استحکام اتصال را افزایش می دهند. تصاویر سطح شکست، نشان از افزایش کسر سطحی نواحی اتصال، با بیشتر شدن تغییر شکل، نزدیک شدن استحکام دو فلز و کاهش ضخامت اولیه ی لایه ی روکش دارند. به‌علاوه، الگوی پراکندگی و شکل نواحی شکست، با افزایش تغییر شکل، از رگه های نامنظم به نواحی تقریباً مستقیم در امتداد طولی تغییر می یابد.
جواد خسروان، حمیدرضا رضایی آشتیانی، حامد دیلمی‌عضدی،
دوره ۲۱، شماره ۷ - ( ۴-۱۴۰۰ )
چکیده
یکی از روش های مهم تولید قطعات صنعتی با تقارن محوری، شکل دهی ورق در فرآیند فلوفرمینگ میباشد. مزیت عمده این فرآیند تولید، استفاده از ابزار ساده، نیروی شکلدهی کم به خاطر تغییرشکل موضعی و افزایش خواص مکانیکی و کیفیت سطح قطعات نهایی تولیدی میباشد. در این تحقیق، فرآیند فلوفرمینگ گرم با استفاده از دستگاه تراش بر آلومینیوم آلیاژی AA۶۰۶۱-O مورد بررسی تجربی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا تجهیزات و قالب‌های مورد نیاز و نمونههای آزمایشگاهی طراحی و ساخته شدند. سپس اثر پارامترهای مختلف فرآیندی مانند درصد کاهش ضخامت ورق، درجه حرارت و تعداد مراحل شکل دهی (تعداد پاس) بر تغییرات ضخامت، دقت ابعادی و همچنین خواص مکانیکی آلیاژ آلومینیوم فلوفرم شده گرم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش‌ها نشان داد انجام فلوفرمینگ باعث افزایش استحکام و کاهش شکل‌پذیری لوله در تمامی سطوح فرایندی نسبت به لوله ابتدایی فلوفرم نشده می‌گردد. اما با افزایش دمای شکلدهی از ۲۰ به ۳۰۰ درجه‌سانتی‌گراد، درصد شکل پذیری لوله افزایش و استحکام و ریزسختی آن کاهش می یابد. در حالیکه با افزایش درصد کاهش ضخامت از ۲۰ % تا ۶۰% در یک دمای ثابت شکلدهی، میزان استحکام و ریز سختی لوله فلوفرم شده افزایش و شکل‌پذیری آن کاهش می‌یابد.
