---

از آن جایی که تراورس بتنی به عنوان یکی از اجزای روسازی خط راه آهن بالاستی در معرض شرایط آب و هوایی متنوعی قرار می گیرد، مسئله کنترل خوردگی و افزایش دوام آن از اهمیت به سزایی برخوردار است. از این رو اگر بتوان با به کارگیری مواد افزودنی مناسب در قالب مسلح کننده ها، میزان ایجاد و گسترش ترک های سطحی را در این عضو محدود کرد، این موضوع تأثیر مستقیمی بر بهبود دوام و افزایش عمر آن خواهد داشت. در این مقاله تلاش شده است تا میزان افزایش مقدار مقاومت های کششی و خمشی و هم چنین کاهش مقاومت فشاری بتن مسلح شده به الیاف پلی پروپیلن با نظر به کاربرد آن در تراورس بتنی بررسی شود. برای این منظور با اضافه کردن مقادیر مختلفی از الیاف پلی پروپیلن به بتن تراورس و بررسی تأثیر آن بر رفتار ۷۲ نمونه ساخته شده، در نهایت مقدار بهینه ای برابر kg/m^۳۷/۰ شناسایی شد که این مقدار با مقادیر اعلام شده به وسیله سایر محققان همخوانی دارد. بررسی و تحلیل نتایج به دست آمده از آزمایش ها نظیر مقدار بهینه الیاف، نشان دهنده کاهش مقدار مقاومت فشاری، افزایش مقادیر مقاومت کششی، مقاومت خمشی و افزایشVB به ترتیب به میزان ۷/۸ ، ۳۳ ، ۱۰ و ۵۱ درصد می باشد

---

تغییرات تنش برشی در میکرورگ ها، با توجه به آسیب رساندن به لایه اندوتلیال، تغییر در نفوذ و رسوب جرم در داخل میکرو رگ ها می تواند به عنوان عامل تشکیل پلاک های چربی و فاکتور مهم در ایجاد بیماری های قلبی محسوب شود. با توجه به اهمیت موضوع، هدف از این مقاله، بررسی پارامترهای موثر بر تنش برشی وارد بر دیواره میکرورگ می باشد. در مقاله حاضر، از روش ترکیبی روش شبکه بولتزمن-مرز غوطه ور، جهت شبیه سازی حرکت گلبول قرمز در داخل جریان پلاسما استفاده شده است. لازم به ذکر است که گلبول قرمز تاثیر بسزایی بر تغییرات تنش برشی دارد و در این راستا نتایج حاصل، حاکی از تاثیر شگرف رفتار رئولوژیک خون بر تغییرات تنش برشی است. همچنین نتایج به دست آمده نشان دهنده تاثیر درصد گرفتگی و محل قرار گیری گلبول قرمز در نواحی مختلف گرفتگی بر تنش برشی و در نتیجه احتمال بروز بیماری های قلبی، عروقی می باشد. لازم به ذکر است که نتایج حاصل با نتایج عددی موجود برای میکرو رگ ها، ارزیابی شده و نتایج، حاکی از توانایی روش شبکه بولتزمن در شبیه سازی مسائل پیچیده به خصوص مدلسازی جسم جامد انعطاف پذیر معلق در سیال است.

---

در این تحقیق به بررسی آزمایشگاهی تأثیر مواد آب بند کننده بر مقاومت بتن و بتن الیافی پرداخته شده است. بدین منظور برای بتن بدون الیاف و نیز بتن الیافی با الیاف فولادی، پلی پروپیلین و شیشه، پارامتر های مقاومتی فشاری و خمشی با اضافه نمودن مواد آب بند رایج با درصدهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایشات مقاومت فشاری و خمشی در سنین ۷، ۲۸ و۹۰ روزه بر روی آزمونه های منشوری انجام گرفته است. آزمایشات در ۳۴ طرح اختلاط به تعداد ۴۰۸ نمونه و با تکرار صورت گرفت. در ساخت بتن الیافی از ترکیب مواد آب بند کننده شامل ماده آب بند کننده پودری با خاصیت اسیدی خنثی و مایع با خصوصیت قلیایی و الیاف شامل فولادی، پلی پروپیلن و شیشه ای استفاده شده است. نتایج آزمایشات بیانگر این است که حضور مواد آب بند کننده ی با خاصیت اسیدی خنثی در بتن بدون الیاف باعث افزایش مقاومت فشاری و خمشی بتن می گردد. همچنین از مهمترین نتایج این تحقیق این است که افزودن ۱ درصد ماده آب بند کننده bc۴۰ (با خاصیت اسیدی خنثی) به بتن الیافی شکل گرفته با ۲ درصد الیاف فولادی باعث افزایش ۲۷% مقاومت فشاری نسبت به نمونه شاهد با الیافی فولادی و بدون ماده آب بند در مقاومت ۹۰ روزه شده است در حالیکه در مقاومت خمشی این ترکیب تغییر محسوسی ملاحظه نگردیده است. بحث و تجزیه و تحلیل پیرامون نتایج در حالات مختلف از دیگر نکات مطرح شده در این مقاله می باشد.

---

در این تحقیق، یک مطالعه آزمایشگاهی با رویکرد آماری، بر روی مقاومت فشاری و خمشی و مقاومت ضربه‏ای بتن های توانمند انجام شده است. بر روی داده‏های به دست آمده از آزمایشات آنالیز آماری صورت گرفت. سه سری بتن که به ترتیب دارای ۰,۵، ۰.۷۵ و ۱درصد الیاف پلی پروپیلن بودند، ساخته شد. در مجموع ۲۴۰ نمونه بتنی در سه گروه ساخته شد. از هر طرح اختلاط، ۲۰ نمونه مکعبی ۱۰۰ در ۱۰۰ میلیمتر، ۲۰ نمونه تیر کوچک به ابعاد ۳۲۰ در ۸۰ در ۶۰ میلیمتر، ۴۰ نمونه دیسک کوچک به ارتفاع۶۴ میلیمتر و قطر ۱۵۰ میلیمتر ساخته شد. از نمونه‏های مکعبی به منظور تعیین مقاومت فشاری، از تیرهای کوچک به منظور تعیین مقاومت خمشی و از دیسک های کوچک جهت تعیین مقاومت ضربه‏ای استفاده شد. آزمایش ضربه با استفاده از روش وزنه افتان که به وسیله آیین نامه۵۴۴ ACI پیشنهاد شده، انجام گرفت. آنالیز آماری صورت گرفته نشان داد، داده‏های مربوط به خصوصیات مکانیکی دارای پراکندگی کمتری نسبت به داده‏های مربوط به مقاومت ضربه‏ای می‏باشند. همچنین پراکندگی بین داده‏ها با افزایش درصد الیاف، افزایش می یافت.

---

در سال­های اخیر ژئوپلیمر به عنوان یک عامل سیمانی جدید و دوستدار محیط زیست، به عنوان جایگزینی برای سیمان پرتلند مطرح شده است که می­تواند منجر به کاهش مشکلات زیست محیطی ناشی از تولید سیمان پرتلند شود. بتن ژئوپلیمری الیافی به عنوان یک نوع از بتن‌های جدید با شکل‌پذیری بیشتر نسبت به بتن معمولی، شناخته می‌شود. در این پژوهش آزمایشگاهی، از دو نوع الیاف پلیمری شامل: الیاف پلی پروپلین و الیاف هیبریدی چهارگانه پلی الفین، برای ساخت بتن ژئوپلیمری الیافی استفاده شد. پس از انجام آزمایش‌های اولیه و انتخاب طرح اختلاط بتن ژئوپلیمری، نمونه‌های بتن ژئوپلیمری الیافی و فاقد الیاف ساخته و عمل‌آوری شد. سپس آزمون‌های جذب آب، مقاومت فشاری، مقاومت کششی غیر‌مستقیم (برزیلین) و مقاومت خمشی سه نقطه‌ای از نمونه‌های بتن ژئوپلیمری گرفته شد. به منظور بررسی تاثیر الیاف بر مقاومت در برابر حرارت‌های بالا (۲۰۰-۸۰۰ درجه سانتی گراد) بتن ژئوپلیمری نیز آزمون‌های کاهش وزن و مقاومت فشاری بعد از مواجهه با دماهای بالا، از نمونه‌ها گرفته شد. نتایج نشان داد که الیاف سبب افزایش مقاومت فشاری، کششی و خمشی و کاهش جذب آب و وزن مخصوص نمونه‌ها در مقایسه با نمونه فاقد الیاف شده است اما استفاده از الیاف هیبریدی سبب بهبود قابل ملاحظه مقاومت‌های مکانیکی در مقایسه با الیاف ساده شد. همچنین استفاده از الیاف پلیمری اگرچه خطر کنده شدن لایه‌ای بتن را کاهش داد اما در مجموع، این الیاف تاثیر قابل ملاحظه‌ای بر مقاومت حرارتی بتن ژئوپلیمری ندارند.

---