جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای میزان روانکاری کمینه
سعید دیناروند، بهزاد جباری پور،
دوره ۲۳، شماره ۱۱ - ( ۸-۱۴۰۲ )
چکیده
در تحقیق جاری تاثیر پارامترهای عمق و سرعت برشی بر توپوگرافی سطح ماشینکاری، تغییرات ریزسختی و ریزساختاری در سطح مقطع عرضی قطعات تراشکاری شده تحت حالات خشک، تر، روانکاری کمینه (MQL) و خنککاری کرایوژنیک (CO۲)، روی فولاد ضدزنگ ۳۰۴ L بررسی شده است. منشاء اصلی عیوب در توپوگرافی سطوح ماشینکاری، تشکیل لبه انباشته روی سطح ابزار و جدا شدن مجدد آن بود، همچنین افزایش سرعت برشی باعث ناپایداری در تشکیل لبه انباشته و در نتیجه کاهش حجم توده لبه انباشته میگردد. در بحث بهبود توپوگرافی سطح ماشینکاری شده، به ترتیب اولویت، تاثیر روشهای MQL، تر و کرایوژنیک، نسبت به روش خشک، از بیشترین تا کمترین بوده است. برش عرضی از نمونههای ماشینکاری شده تهیه و مشاهده گردید که مقدار سختی زیرسطحی نمونهها با فاصله گرفتن از سطح تا حداکثر ۳۴% کاهش مییابد و به سختی ماده پایه قطعهکار نزدیک میشود. میزان سختی در سطح مقطع عرضی نمونههای ماشینکاری شده، ارتباط مستقیم با کارسختی به وجود آمده بر اثر تغییر شکل پلاستیک شدید روی سطح قطعه دارد. با افزایش سرعت برشی، شدت تغییر شکل پلاستیک در قطعه نیز افزایش یافته و میزان سختی در زیر سطح بیشتر میشود. فرآیندهای خنککاری و روانکاری مختلف تاثیر مستقیم بر ضخامت لایه تغییر شکل یافته ریزساختاری دارد. تحت بیشترین مقدار سرعت برشی استفاده شده در تحقیق جاری، حداکثر کاهش ضخامت لایه تغییر شکل یافته ریزساختاری در حالات کرایوژنیک و روانکاری کمینه نسبت به حالت خشک، به ترتیب برابر با ۶۲% و ۲۸% بوده است
