---

واشرهای حلقه­ای مقاوم به روغن­های هیدرولیک بر پایه لاستیک آکریلونیتریل بوتادین(NBR) تقویت شده با نانورس(Nanoclay) مطابق با استاندارد هوایی Aerospace Material Specification (AMS) ۷۲۷۲ تولید شدند. تولید نانوکامپوزیت ها شامل مراحل آمیزه­سازی و تهیه نانوکامپوزیت با خواص بهینه از نظر حداقل مقدار دوده مورد مصرف، حداقل مقدار نانورس، بالاترین خواص مکانیکی مطابق با استاندارد مذکور، سپس طراحی و ساخت قالب و در نهایت تولید صنعتی آن است. در مرحله آمیزه­سازی، نانوکامپوزیت برپایه لاستیک و نانورس از نظر خواص مکانیکی و ریخت­شناسی با استفاده از عامل سازگارکننده رزورسینول و هگزامتیلن تترامین و استفاده از روش پیمانه اصلی(Master batch) برای اختلاط، بهینه شد. به منظور بررسی تأثیر عامل سازگارکننده و شرایط اختلاط از روش های شناسایی تحلیل اشعه ایکس، منحنی­های پخت و آزمون­های خواص مکانیکی استفاده شد. نتایج تحلیل اشعه ایکس نشان دادند که عامل سازگارکننده با استفاده از برهم­کنش با زمینه لاستیکی و ذرات نانورس موجب تسهیل نفوذ زنجیرهای لاستیک در میان صفحات سیلیکاتی شده و پراکنش آن­ها را در فاز زمینه بهتر می­کند. نتایج پخت نانوکامپوزیت نشان داد که افزودن نانورس به لاستیک اکریلونیتریل بوتادین موجب کاهش زمان برشتگی و افزایش سرعت پخت می­شود. همچنین نتایج نشان داد که عامل سازگارکننده به دلیل بهبود پراکنش نانورس در زمینه لاستیکی موجب کاهش بیشتر در زمان برشتگی و افزایش سرعت پخت لاستیک می­شود. در نتیجه نانوکامپوزیت­های حاوی سازگارکننده نسبت به نانوکامپوزیت های مشابه معمولی، استحکام مکانیکی بالاتر، به ویژه در ازدیاد طول­های بالا نشان می­دهند.

---

در این مقاله، تاثیر نانورس Closite ۳۰B بر روی رفتار بالستیکی و خواص مکانیکی کامپوزیتهای لایه ای الیاف شیشه/اپوکسی با بافت دوبعدی بطور تجربی مورد بررسی قرار می گیرند. نانوکامپوزیتها دارای ۱۲ لایه الیاف شیشه با بافت دوبعدی با دانسیته gr/m۲ ۲۰۰ و با کسر حجمی الیاف ۶۰% بوده و با روش VRTM ساخته شده است. سیستم رزین نیز از یک دیکلیسیدیل اتربیسفنول نوع A (DGEBA) با نام تجاری ایپون ۸۲۸ به عنوان پایه اپوکسی و یک پلیاکسیپروپیلن دیامین با وزن مولکولی gr/mol ۴۰۰ با نام تجاری جف امین دی ۴۰۰ به عنوان سفت کننده ساخته شده است. نانورس Closite ۳۰B درون سیستم اپوکسی با درصد وزنی نسبت به مجموعه رزین (اپوکسی- نانورس) ۰% ، ۱% ، ۲% ، ۳% ، ۵% و ۷% پخش می گردد. علاوه بر آزمایشات بالستیکی بر روی نمونه های آزمایش کشش نیز انجام شده است. بررسی نتایج نشان می دهد که در سرعتهای نزدیک حد بالستیک، بیشترین افزایش در مقدار جذب انرژی به مقدار ۵/۴% مربوط به افزودن wt% ۵ می باشد.در حالی که با افزایش سرعت برخورد، جهت افزایش توانایی جذب انرژی ممکن است احتیاج به درصدهای وزنی بالاتری از نانورس در حدود wt% ۷ می باشد.

---

چکیده به دلیل معایب متعدد مواد بسته بندی از قبیل مهاجرت به مواد غذایی ، ایجاد آلودگی زیست محیطی، مشکل بازیافت، گران بودن مواد اولیه و بالا بودن هزینه تولید آنها، همچنین جهت بهبود خصوصیات فیلم­های بر پایه نشاسته، در این تحقیق فیلم نانوکامپوزیتی نشاسته – مونت موریلونیت( نانورس)، تولید و خصوصیات آن برای استفاده در صنایع غذایی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا مخلوط نشاسته و چهار سطح مختلف از مونت موریلونیت (۰، ۱، ۳ و ۵ درصد) با سه سطح مختلف نرم کننده گلیسرول ( ۲۰، ۳۰ و ۴۰ درصد) فرموله و خصوصیات فیزیکی و مکانیکی آنها اندازه­گیری و فیلم بهینه انتخاب شد. افزودن نانورس تا سطح ۵ درصد (w/w ) باعث بهبود مقاومت کششی (۳۸%) و نفوذپذیری به بخار آب (۳۳%) گردید.نتایج حاصل از آزمون پراش پرتو ایکس نشان داد که ذرات نانورس به صورت یکنواخت در ماتریکس بسپاری نشاسته پخش شده اند. در ادامه تاثیر امواج فراصوت بر خصوصیات فیلم بهینه بررسی شد. نتایج حاصل نشان داد که کاربرد این امواج باعث بهبود قابل توجهی در خصوصیات مکانیکی و نفوذپذیری می گردد. همچنین بهترین زمان اعمال امواج فراصوت ۳۰ دقیقه تعیین شد. نتایج حاصل از آزمایشات نشان داد که فیلم بهینه نانوکامپوزیتی نشاسته-رس می تواند به عنوان یک بسته بندی زیست تخریب پذیر و مطلوب جهت نگهداری مواد غذایی مورد استفاده قرار گیرد.

---

در این مقاله، تاثیر نانوذرات رسی بر روی رفتار بالستیکی مواد مرکب چند لایه شیشه/اپوکسی با بافت دوبعدی بطور تجربی مورد بررسی قرار می¬گیرد. نانومواد مرکب هیبریدی از جنس شیشه/اپوکسی/نانورس بوده و با روش لایه¬چینی دستی تحت فشار ساخته شده است.. نانورس کلوسید¬سی¬بی بوده و درون سیستم اپوکسی با درصد وزنی نسبت به مجموعه رزین (اپوکسی- نانورس) ۰ ، ۳ ، ۵ ، ۷ و ۱۰ درصد پخش می¬گردد. علاوه بر آزمایشات بالستیکی بر روی نمونه¬های ساخته شده با پرتابه¬های سرتخت به وزن gr۹/۸ و قطر mm۱۰ تحت برخورد با سرعت m/s۱۳۴ و m/s۱۶۹، آزمایش کشش نیز انجام شده است. بررسی نتایج نشان می¬دهد حالت بهینه افزایش خواص بالستیکی با افزودن ۳ درصد وزنی نانورس به مقدار ۱۰ درصد بدست می¬آید. با این وجود بیشترین افزایش خواص بالستیکی در سرعتهای نسبتا بیش از حد بالستیک به مقدار ۲۰ درصد با افزودن ۱۰ درصد نانورس بدست می¬آید.

---

- در سال های اخیر، مطالعه ی رفتار نانومواد در زمینه های مختلف علوم مهندسی از دامنه ی وسیعی برخوردار بوده است. در واقع مطالعه ی تأثیر نانومواد در ترکیب با دیگر مصالح از زمینه های نوین تحقیق، در علوم مهندسی است. در این مقاله به منظور مطالعه ی تأثیر بخش نانورس خاک بر رفتار تحکیم­پذیری آن، با افزودن نانورس صنعتی به خاک، تأثیر نانورس بر خصوصیات تحکیم پذیری بنتونیت در حضور آلاینده­های فلز سنگین بررسی و تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی شده است. به این منظور درصدهای مختلف نانورس صنعتی با بنتونیت، مخلوط شده و پس از اضافه نمودن غلظت­های مختلف نیترات مس، نمونه­های همگن برای انجام آزمایش تحکیم تهیه شد. سپس رفتار تحکیم پذیری و تغییرشکل­پذیری خاک در فرایند اندرکنش خاک آلودگی مطالعه شد. علاوه بر آن، تغییرات نفوذپذیری خاک در این فرایند نیز مطالعه شد. نتایج این تحقیق نشان می­دهد، حضور نانورس صنعتی در بنتونیت سبب افزایش نشست­های اسمزی در غلظت­های تا ۳۰ سانتی مول کیلوگرم نیترات مس در مقایسه با نشست­های اسمزی بنتونیت می­شود. هم چنین افزایش مقدار نانورس صنعتی در بنتونیت سبب افزایش نفوذپذیری آن در مقایسه با نفوذپذیری بنتونیت شد. این تفاوت در نفوذپذیری در غلظت­های زیاد آلودگی مشهودتر بوده است. ضمن آن که با افزایش تنش­های خارجی نفوذپذیری نمونه­های حاوی درصدهای مختلف نانورس و بنتونیت هم گرا شده است. تغییر رفتار مشاهده شده به ظرفیت تبادل کاتیونی(CEC) و سطح مخصوص(SSA) نمونه­ها به حضور نانورس صنعتی نسبت داده شده است.

---

در این مقاله، تاثیر نانوذرات رسی بر روی رفتار بالستیکی مواد مرکب چند لایه شیشه/اپوکسی با بافت دوبعدی بطور تئوری و تجربی مورد بررسی قرار می¬گیرد. نانومواد مرکب هیبریدی از جنس شیشه/اپوکسی/نانورس بوده و با روش لایه¬چینی دستی تحت فشار ساخته شد.. همچنین نانورس با درصد وزنی ۰ ، ۳ ، ۵ ، ۷ و ۱۰ نسبت به مجموعه رزین (اپوکسی- نانورس) درون سیستم اپوکسی پخش گردید. مقایسه نتایج آزمایشات بالستیکی و نتایج تئوری ارائه شده، نشان دهنده دقت بالای محاسبات تئوری می باشد. همچنین بررسی نتایج نشان می¬دهد حالت بهینه افزایش خواص بالستیکی با افزودن ۳ درصد وزنی نانورس به مقدار ۱۰ درصد بدست می¬آید. با این وجود بیشترین افزایش خواص بالستیکی در سرعتهای نسبتا بیش از حد بالستیک به مقدار ۲۰ درصد با افزودن ۱۰ درصد نانورس بدست می¬آید.

---

در این مقاله، تاثیر نانوذرات رسی بر روی رفتار کششی و خمشی مواد مرکب چند لایه شیشه/اپوکسی با بافت دوبعدی بطور تجربی مورد بررسی قرار می¬گیرد. نانومواد مرکب دارای ۱۲ لایه الیاف شیشه با بافت دوبعدی با دانسیته gr/m۲ ۲۰۰و با کسر حجمی الیاف ۶۰ درصد بوده و با روش انتقال رزین به کمک خلاء ساخته شده است. سیستم رزین نیز از یک دیکلیسیدیل¬اتر بیسفنول نوع آ (DGEBA) با نام تجاری ایپون ۸۲۸ به عنوان پایه اپوکسی و یک پلی¬اکسیپروپیلن دیامین با وزن مولکولی gr/mol ۴۰۰ با نام تجاری جف¬امین¬دی¬۴۰۰ به عنوان سفت کننده ساخته شده است. نانورس کلوسید¬سی¬بی درون سیستم اپوکسی با درصد وزنی نسبت به مجموعه رزین (اپوکسی- نانورس) ۰ ، ۱ ، ۲ ، ۳ ، ۵ و ۷ درصد پخش می¬گردد. بررسی نتایج نشان می¬دهد بیشترین افزایش خواص مکانیک و خمشی در ۳% و ۱۰% نانورس بدست می آید. بیشترین افزایش مقاومت نهایی، کرنش شکست و چقرمگی در ۷% وزنی نانورس به ترتیب به مقدار ۱۳%، ۷% و ۲۷% و بیشترین افزایش مدول در ۳% وزنی نانورس به مقدار ۹% بدست می¬آید. همچنین بیشترین افزایش خمشی به مقدار ۱۱% در ۳% وزنی نانورس و بیشترین مدول خمشی به مقدار ۴۸% در ۵% وزنی نانورس بدست می¬آید.

---

چکیده فیلم­ها و پوشش­های زیست تخریب­پذیر جهت ارتقاء سطح کیفی و افزایش ماندگاری محصولات غذایی، در صنعت استفاده می­شوند. در پژوهش حاضر، خصوصیات فیزیکوشیمیایی و ممانعت­کنندگی فیلم­های نانوبیوپلیمری کفیران- مونت موریلونیت (مونت موریلونیت: ۵ ،۳ ،۱ ،۰ درصد وزنی/وزنی) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، نانورس سبب افزیش ضخامت، پارامتر رنگ سنجی زرد-آبی (b) و تغییر رنگ کلی (ΔE) شده، در حالی که محتوای رطوبت، جذب آب، حلالیت، نفوذپذیری به بخار آب و پارامتر رنگ سنجی قرمز-سبز (a) و اندیس سفیدی (WI) آن­ها را کاهش می­دهد. همچنین این نانوذرات تاثیر معناداری روی شفافیت و روشنایی (L) فیلم­ها ندارند. بررسی خصوصیات مکانیکی نشان داد، نانورس سبب افزایش استحکام کششی فیلم­ها می­شود در حالی که تاثیر آن روی کشش در نقطه شکست آن­ها در غلظت­های مختلف متفاوت است به­ طوریکه تا غلظت ۳ درصد نانورس فاکتور مذکور افزایش و در غلظت­های بالاتر (۵ درصد) کاهش می­یابد.

---

چکیده
در سال‏های اخیر تمایل به مواد غذایی تازه که متحمل کمترین فرآیند شده باشند، گسترش زیادی پیدا کرده است. استفاده از بسته‏بندی‏های زیست‏تخریب‏پذیر، روش نوینی برای نگهداری این نوع محصولات می‏باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر افزودن غلظت­های مختلف نانوذرات‏رس (۱، ۳ و ۵ درصد وزنی/ وزنی) بر ویژگی­های فیزیکی نانوکامپوزیت هیدروکلوئید دانه اسفرزه است. با افزودن نانورس از صفر تا ۵ درصد، مقاومت کششی از ۶۰/۱۱ تا ۰۸/۱۷ مگاپاسکال افزایش یافت و درصد ازدیاد طول از ۴۲/۳۰ به ۰۲/۱۹ کاهش پیدا کرد. نانوکامپوزیت‏های حاوی ۵ درصد نانورس، ۰۴/۳۵ درصد کاهش در نفوذپذیری نسبت به بخار آب را نسبت به فیلم اسفرزه خالص نشان دادند. همچنین حضور نانورس حلالیت در آب فیلم‏ها را کاهش داد. نتایج تصاویر میکروسکوپ الکترونی، توزیع یکنواخت و مناسب نانوذرات‏رس را در بستر هیدروکلوئید اسفرزه اثبات کرد. پژوهش حاضر نشان داد که هیدروکلوئید دانه اسفرزه پتانسیل خوبی برای تهیه فیلم نانوکامپوزیت با خصوصیات مطلوب دارد. 

---

 در این تحقیق به منظور امکان سنجی استفاده از بسته‏بندی های زیست تخریب پذیر و همچنین بررسی تاثیر آن در زنده مانی باکتری های پروبیوتیک جهت پوشش ظروف حاوی ماست از فیلم کازئینات سدیم حاوی نانورس و اسانس خوشاریزه استفاده شد و نمونه ها در دمای ۴ و ۱۵ درجه سانتیگراد و به مدت ۲۱ روز نگهداری شدند. اثر جنس بسته بندی  بر زنده مانی باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس معنی‌دار نبود ، در حالی‌که بر رشد باکتری بیفیدیوباکتریوم انیمالیس معنی دار بود،  بیشترین تعداد باکتری انیمالیس در پوشش حاوی ۵/۱ گرم نانورس  و کمترین تعداد در ظروف حاوی ۷۵/۰ گرم نانورس  مشاهده گردید. با افزایش دمای نگهداری و گذشت زمان به طور همزمان روند کاهش تعداد باکتری‌ها­ی زنده تسریع گردید و در مورد زمان نگهداری بیشترین کاهش در هفته آخر نگهداری بدست آمد، به‌طوری‌که میزان کاهش باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در دمای C°۱۵ پس از سه هفته نگهداری ۷۹/۰ سیکل لگاریتمی بود در حالی‌که در همین شرایط تعداد باکتری بیفیدو باکتریوم انیمالیس ۳/۱ سیکل کاهش نشان داد که حاکی از مقاومت بیشتر لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس نسبت به انیمالیس به شرایط اسیدی ماست در طول دوره نگهداری می‌باشد. در دمای C°۴ تفاوتی در میانگین pH و اسیدیته بین نمونه های مختلف بسته بندی مشاهده نشد ولی در دمای  C° ۱۵ بین تمامی نمونه های بسته بندی، تفاوت معنی داری وجود داشت. به‌طوری‌که بیشترین کاهش در میزان  pHو بیشترین افزایش اسیدیته مربوط به بسته‌بندی پوشش حاوی ۵/۱گرم نانورس  در انتهای دوره نگهداری بود

---

با توجه به آلودگی­های ناشی از پلیمرهای زیست تخریب ناپذیر در بسته بندی مواد غذایی، امروزه نیاز به استفاده از نانوالیاف طبیعی و زیست تخریب­پذیر در صنعت بسته­بندی به­طور چشم­گیری احساس می­شود و یکی از ساده­ترین روش­های تولید نانوالیاف الکتروریسی می­باشد. در این تحقیق، الکتروریسی کلاژن نوع اول (استخراج شده از دم موش) به همراه بتا سیکلودکسترین و نانورس مورد بررسی قرار گرفت و از اسید استیک به­عنوان­ یک حلال بی خطر به لحاظ محیط زیستی استفاده شد. جهت طراحی آزمایش، از نرم افزار طراحی آزمایش (Design Expert ۷,۰) استفاده شد و تاثیر متغیرهای مستقل شامل نسبت وزنی-وزنی بتاسیکلودکسترین به کلاژن (X_۱)، نسبت حجمی-وزنی نانورس به کلاژن (X_۲) و نرخ تغذیه محلول (X_۳) بر روی متغیر وابسته شامل قطر نانوالیاف (Y_۱) بررسی شد. فرایند الکتروریسی با شرایط ولتاژ بهینه ۱۲ کیلو ولت، فاصله بین نوک سوزن و جمع کننده  ۱۲۰ میلی­متر، در دما و فشار محیط و بر اساس جدول طراحی صورت پذیرفت. از نانورس به­دلیل داشتن خواص ممانعتی و ضد میکروبی و از بتاسیکلودکسترین به­علت داشتن ساختار خاص که باعث به­وجود آمدن سطوح آب دوست و آب گریز می­شود، استفاده شد. جهت بررسی شکل نانو الیاف از میکروسکوپ الکترونی روبشی، بررسی ساختار از طیف سنجی مادون قرمز، برای بررسی عناصر موجود از طیف‌نگاری فلوئورسانس اشعه ایکس و برای تعیین مقاومت حرارتی آنالیز وزن سنجی حرارتی استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد، نانوالیاف بهینه با مشخصات ۰۱/۱۲۳ نانومتر و دارای ساختاری یکنواخت و بدون نقص و همچنین ویسکوزیته ۳۳/۱۴۵ میلی پاسکال-ثانیه به­دست آمد.

---

زمینه و هدف: خاک‌های آلوده به فلزات سنگین یکی از مشکلات متداول ژئوتکنیک زیست‌محیطی در سراسر جهان هستند. از سوی دیگر ایجاد بستری مناسب برای مراکز دفن زباله همواره یکی از مخاطرات پژوهشگران ژئوتکنیک و ژئوتکنیک زیست‌محیطی در سه دهه گذشته بوده است. ارائه ماده‌ای با خصوصیات ژئوتکنیک زیست‌محیطی مناسب با کمترین میزان نفوذپذیری و قابلیت جذب حداکثری آلاینده از اهداف این مقاله است. فرایند تولید نانوذرات رسی از رس‌های بنتونیت با رویکرد بالا به پایین شامل حذف بعضی از مواد به شکل ضایعات است. در پژوهش‌های صورت گرفته از طریق فرایندهای فیزیکی و شیمیایی اجزای نمونه رسی بنتونیت به دو بخش اصلی نانومونت‌موریلونیت (SLB) و ضایعات فرایند (BLB) جداسازی شده است. روش بررسی: در این پژوهش با انجام یک سری آزمایش‌های ژئوتکنیکی و ژئوتکنیک زیست‌محیطی فرایند اندرکنش نانومونت‌موریلونیت (SLB)، ضایعات فرایند (BLB) و نمونه رسی بنتونیت با آلاینده‌های فلز سنگین مورد مطالعه و تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی قرار گرفته است. شایان ذکر است روند جداسازی اجزا نمونه رسی بنتونیت از طریق آزمایش‌های ریزساختاری پراش اشعه ایکس (XRD)، تعیین سطح ویژه (SSA) و بررسی تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM) مورد آنالیز قرار گرفت. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان می‌دهد، ضایعات فرایند (BLB) حدود ۸۰% آلاینده فلز سنگین مس را در غلظت cmol/kg-soil ۱۰۰ نگهداری می‌کند. همچنین میزان نفوذپذیری نمونه BLB در حدود m/sec ۱۰-۱۰*۵,۲ و درصد تورم آن ۷۰% است.

---

ددر این مقاله، اثر شرایط محیطی متفاوت بر خواص ضربه‌ای چندلایه‌های الیافی فلزی هیبریدشده با نانورس مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور، در ابتدا چندلایه‌های الیافی فلزی با استفاده از ورق‌های آلومینیوم، الیاف شیشه، رزین اپوکسی خالص و بهبودیافته با نانورس توسط روش لایه‌گذاری دستی تولید شدند. تأثیر انواع مختلف شرایط محیطی شامل پیرسازی برودتی (در دمای –۱۹۶ °C در نیتروژن مایع)، پیرسازی دمابالا (در دمای ۱۳۰ °C در هوای خشک) و پیرسازی رطوبتی-حرارتی (در دمای ۹۰ °C در آب مقطر) بر خواص ضربه‌ای نمونه‌های ساخته‌شده با رزین اپوکسی خالص و بهبودیافته در سطوح مختلف با بهره‌گیری از طراحی آزمایش‌ها به روش رویه پاسخ مورد بررسی قرار گرفت. مدلی مناسب جهت پیش‌بینی تأثیر نوع پیرسازی و میزان نانوذرات بر استحکام ضربه‌ای نمونه‌ها توسعه داده شد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده مشخص شد که پیرسازی برودتی مؤثرترین نقش را در کاهش خواص ضربه‌ای نمونه‌ها دارد. درحالی‌که پیرسازی رطوبتی-حرارتی در بین فرآیندهای مختلف شرایط محیطی، کمترین اثر را در کاهش خواص ضربه‌ای چندلایه‌های الیافی فلزی دارا است. همچنین بررسی‌ نتایج تحلیل عوامل تأثیرگذار اصلی نشان داد که نقش مخرب فرایندهای مختلف پیرسازی در کاهش خواص ضربه‌ای مؤثرتر از نقش مثبت نانوذرات در بهبود خواص ضربه‌ای چندلایه‌های الیافی فلزی است.

---

تشکیل چندسازه­های نانو در لفاف­های زیست­بسپاری می­تواند امکان جدیدی را نه­تنها برای بهبود خواص بلکه برای کاهش قیمت این محصولات فراهم کند. هم­چنین چندسازه­های نانو، کارایی مواد ضدباکتریایی طبیعی محتوی را افزایش می­دهند. به­منظور بررسی اثرات پاداکسندگی و ضدمیکروبی عصاره علف لیمو و میزان نانورس بر کارایی پوشش چندسازه­ای آلژینات – نانورس فیله مرغ طی دوره نگهداری در شرایط سرد، آزمایشی در قالب یک طرح کاملا تصادفی با ۶ تیمار شامل پوشش نانو چندسازه­ای آلژینات (۲ %) – نانورس (۱/۵ و ۳ %)، بدون و با سطوح ۱/۵ و ۳ % عصاره الکلی علف لیمو و ۳ تکرار در هر تیمار به مدت ۹ روز اجرا شد. نتایج نشان داد؛ سهم نانورس در ساختار پوشش نانو چندسازه­ای بر عملکرد آن مؤثر بود. غنی­سازی پوشش نانوچندسازه­ای آلژینات – نانورس با عصاره علف لیمو بر کارایی آن افزود. به­کارگیری ۳ % عصاره علف لیمو در پوشش­های چندسازه­ای به­خصوص هنگام استفاده از ۳ % نانورس، به­طور معنی­داری (۰/۰۵>p) موجب کاهش شمار باکتتری­های سرمادوست، شاخص اسیدتیوباربیتوریک، اسیدهای چرب آزاد و مجموع ترکیبات ازته فرار و افزایش ظرفیت نگهداری آب فیله­های مرغ طی دوره نگهداری در شرایط سرد شد. سهم نانورس در پوشش چندسازه­ای فاقد عصاره، تأثیر معنی داری بر تعداد باکتری­های سرمادوست در پایان دوره نگهداری نداشت. به­طور کلی می­توان گفت کارایی پوشش نانو چندسازه­ای آلژینات – نانورس در افزایش ماندگاری فیله مرغ در شرایط سرد به سهم مناسب نانورس و غنی­سازی با غلظت مناسب عصاره علف لیمو وابسته است.

---

فیلم­های برپایه کیتوزان خالص دارای معایب متعددی ازجمله ویژگی­های مکانیکی ضعیف و بازدارندگی کم در برابر رطوبت هستند که موجب محدودیت استفاده از آنها در بسته­بندی­های مواد غذایی می­شود. در این پژوهش، به­منظور بهبود ویژگی­های این فیلم از نانوپرکننده­هایی نظیر نانورس (M) و نانونقره (Ag) و همچنین اعمال جریان الکتریکی در طی خشک شدن فیلم­ها بهره گرفته شد. فیلم­های نانوکامپوزیتی برپایه کیتوزان، با افزودن چهار سطح ۰، ۱، ۳ و ۵% نانونقره و نانورس تهیه و به­منظور خشک کردن فیلم­ها از حرارت و جریان الکتریکی در چهار ولتاژ ۰، ۱۵، ۳۰ و ۶۰ به­طور هم­زمان استفاده شد و خصوصیات آنها از جمله نفوذپذیری به بخار آب و اکسیژن، خواص فیزیکی و مکانیکی و ریزساختار مورد بررسی قرار گرفت. حضور نانوذرات سبب افزایش رطوبت، ضخامت و کدورت و بهبود WVP و O_۲P فیلم­های نانوکامپوزیت و همچنین خواص مکانیکی در مقایسه با فیلم کیتوزان خالص گردید. از طرفی غلظت ۳% در هر دو تیمار، توانست ویژگی­های نفوذپذیری و خواص مکانیکی را نسبت به سطوح ۱ و ۵%  بهبود بخشد. اعمال جریان الکتریکی تاثیر معنی­داری بر درصد رطوبت، حلالیت و میزان ضخامت نداشت. در مقابل، استفاده از جریان­های الکتریکی با ولتاژ ۳۰، سبب بهبود خواص مکانیکی، کدورت و WVP و ولتاژ ۶۰، موجب بهبود O_۲P در نانوکامپوزیت­ها شد. تصاویر حاصل از SEM نشان داد، فیلم کیتوزان خالص دارای سطحی زبر و شکاف­های متعدد و سطح فیلم حاوی نانورس، نسبتا صاف و فشرده بود که امکان افزایش مقاومت کششی و خواص ممانعت کنندگی را فراهم می­کند. فیلم حاوی نانونقره نیز به­دلیل داشتن ساختاری پر پیچ و خم و دارای شکاف، میزان کدورت و خواص مکانیکی بیشتر و خواص ممانعت کنندگی کمتر از نانورس را دارا بود.

---

---

کاربرد کامپوزیت‌ها به واسطه خواصی چون نسبت استحکام به وزن بالا، مقاومت بالا نسبت به خوردگی و پوسیدگی و همچنین امکان ساخت اشکال پیچیده در صنایع مختلف با رشد چشمگیری مواجه شده، اما به دلیل آسیب‌پذیری این مواد در برابر بارهای ضربه‌ای ناخواسته، کاربرد آن‌ها با محدودیت‌هایی مواجه شده است. هزینه‌های نسبتاً بالای انجام آزمون ضربه سرعت پایین (LVI) و محدودیت داده‌برداری به دلیل مدت‌زمان کوتاه انجام آن از یک طرف و تطبیق نتایج آزمون نفوذ شبه استاتیک (QSI) با آزمون LVI از طرف دیگر، پژوهشگران را برای استفاده از آزمون QSI به‌جای آزمون LVI  متقاعد کرده است. این پژوهش، تأثیر استفاده از درصدهای مختلف نانورس (۱، ۳، ۵ و ۷ درصد) بر خواص ضربه‌ای کامپوزیت شیشه-اپوکسی را مورد بررسی قرار داده و برای این منظور از آزمون QSI برای پیش‌بینی رفتار این نانوکامپوزیت بهره برده است. برای توزیع همگن نانورس در بستر رزین از همزن مکانیک و آلتراسونیک استفاده شده که طیف‌سنجی پراش انرژی پرتو ایکس (EDX) انجام شده از مقطع نانورزین، موفق بودن این فرایند را تأیید کرده است. نتایج آزمون QSI نشان داد که اضافه کردن ۳ درصد نانورس به کامپوزیت شیشه-اپوکسی، انرژی جذب‌شده را تا ۱۶ درصد و سفتی را تا ۱۲ درصد بهبود می‌دهد. همچنین با بررسی عکس‌های میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) از مقاطع نانورزین‌ها مشخص شد که نمونه‌های حاوی ۷ درصد نانورس به دلیل به هم چسبیدن نانوذرات با افت خواص مکانیکی روبرو شدند.

---

در این پژوهش فیلم ‏های تولیدی بر پایه پروتئین سویا با دو متغیر نانورس در سه سطح (۰، ۰/۵ و ۱%) و اسانس مریم‏ گلی در سه سطح مختلف (ppm ۵۰۰، ۲۵۰ و ۰) تولید شده و تاثیر این دو متغیر بر خصوصیات عملکردی و مکانیکی و ساختاری فیلم ‏های زیست‏ تخریب‏ پذیر تولیدی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزودن درصدهای مختلف از نانورس بر بستر فیلم پروتئین سویا، محتوای رطوبتی، میزان حلالیت، نفوذپذیری نسبت به بخارآب و شفافیت نمونه ‏ها نسبت به نمونه شاهد به طور معنی ‏داری کاهش یافت. این کاهش در شاخص ‏ها با افزایش غلظت به کار رفته از اسانس مریم‏ گلی مشهودتر بود. به طوریکه در بین نمونه ‏های تولیدی، فیلم حاوی ۱% نانورس و ppm ۵۰۰ اسانس مریم‏ گلی، دارای تراوایی نسبت به بخارآب معادل g/m.s.pa ۱۰^-۱۱× ۳۲/۰۲ بود. همچنین افزودن نانورس و اسانس مریم‏ گلی سبب افزایش معنی‏ داری در محتوای آنتی ‏اکسیدانی نمونه ‏ها شد و نمونه محتوی ۱% نانورس و ppm ۵۰۰ اسانس مریم ‏گلی با ۳۲/۸۸% بیشترین محتوای آنتی ‏اکسیدانی را داشت. بررسی نتایج طیف‏ سنجی و ریزساختاری فیلم ‏های بدست آمده نیز بیانگر تعامل مناسب بین نانوذره و اسانس با بستر پروتئین سویا و ایجاد پیوندهای قوی و جدید می ‏باشد. نتایج بدست آمده نشان داد که افزودن نانورس و اسانس مریم‏ گلی می ‏تواند اثرات مثبتی بر خصوصیات فیزیکی و ساختاری فیلم ایزوله پروتئین سویا داشته باشد.