جستجو در مقالات منتشر شده
۵ نتیجه برای نانو ذره
دوره ۱، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۳۹۶ )
چکیده
با توجه به عمر طولانی بسیاری از چاه‌های نفت و گاز، لزوم انسداد موقت آن‌ها به منظور عملیات تعمیر چاه بسیار ضروری به نظر می‌رسد. یکی از روش‌های نوین، استفاده از مجرابند‌های ژله‌ای است. استحکام هیدروژل در شرایط چاه مورد نظر از مهمترین چالش‌ها در زمینه کاربرد هیدروژل‌های پلیمری در انسداد موقت چاه به منظور عملیات تعمیر است. در این پژوهش از نانو ذرات سیلیکا به عنوان عامل بهبود استحکام ژل پلیمرهای پلیمری و از آزمون‌های بطری و رئولوژی برای بررسی استحکام آن در شرایط چاه مورد نظر (دما و شوری زیاد) استفاده شد. همچنین خواص استحکامی هیدروژل٬ رفتار تورمی آن در محیط‌های مختلف آب مقطر، آب سازند، آب شیر و نفت مورد بررسی قرار گرفت. مشاهده شد با افزودن نانوذرات استحکام هیدروژل ازPa۵۲۱ به حدود Pa۲۶۲۰۰ افزایش یافت (۵۰۰۰ درصد افزایش). همچنین با افزایش استحکام ژل٬ تورم آن در محیط آبی کاهش قابل ملاحظه‌ای داشته است. بر اساس نتایج بدست آمده در پژوهش حاضر، نمونه ژل پلیمر حاوی ۹% وزنی از نانوذرات سیلیکا با استحکام ساختاری و پایداری حرارتی در دمای C ۹۰ْ برای انجام مطالعات میدانی معرفی می‌شود.
رضا انصاری خلخالی، محمدکاظم حسن زاده اقدم، علی مشکور،
دوره ۱۵، شماره ۶ - ( ۶-۱۳۹۴ )
چکیده
بهبود چشمگیر خواص مکانیکی پلیمرهای تقویت شده با نانوذرات در درصد‌های حجمی نسبتا کم، سبب شده است که استفاده از نانوکامپوزیت‌های زمینه پلیمری افزایش یابد. وجود ناحیه فاز میانی بین نانوذرات و زمینه پلیمری دلیل اصلی افزایش خواص مکانیکی نانوکامپوزیت‌ها می‌باشد. در این تحقیق، با استفاده از یک مدل میکرومکانیکی بر مبنای سلول واحد، رفتار پرکولیشن خواص مکانیکی نانوکامپوزیت‌های پلیمری تقویت شده با نانوذرات مورد بررسی قرار می‌گیرد. المان حجمی نماینده نانوکامپوزیت از سه فاز شامل نانوذرات، زمینه پلیمری و فاز میانی تشکیل می‌شود. هندسه المان حجمی نانوکامپوزیت به c×r×h نانوسلول در سه بعد تقسیم شده و حالت توزیع نانوذرات در زمینه بصورت اتفاقی می‌باشد. اثرات ناحیه فاز میانی شامل ضخامت و مدول الاستیک و هندسه نانوذرات بر رفتار پرکولیشن نانوکامپوزیت تشریح می‌شود. نتایج مدل‌سازی نشان می‌دهد که با کاهش اندازه‌ی نانوذرات یا با افزایش نسبت منظر فاز تقویت، درصد حجمی بحرانی نانوکامپوزیت کاهش می‌یابد. نتایج پیش‌بینی شده با مدل میکرومکانیکی حاضر در تطابق خوبی با نتایج مدل‌های میکرومکانیکی دیگر می‌باشند. نتایج گزارش شده در این تحقیق می‌تواند جهت مدل‌سازی و طراحی بهینه نانوکامپوزیت‌های تقویت شده با نانوذرات با بالاترین صرفه اقتصادی مورد استفاده قرار بگیرد.
دوره ۱۶، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۲ )
چکیده
هدف: این پژوهش به بررسی آسیبهای بافتی ناشی از تجویز زیرجلدی مزمن میکرو و نانو ذره اکسید منگنز بر بافتهای کبد، کلیه و بیضه موشهای بزرگ پرداخته است. مواد و روشها: موشها (۲۱۰ سر) به سه گروه کنترل، دریافت کننده نانو و میکرو ذره اکسید منگنز تقسیم شدند. موشها در گروههای تجربی، هر دو هفته یکبار به مدت ۱۴ هفته به صورت زیرجلدی محلول حاوی نانو یا میکروذرات دی اکسید منگنز (۱۰۰ میکروگرم/کیلوگرم) را دریافت کردند. تعداد ۵ سر موش از هر گروه به طور تصادفی هر دو هفته انتخاب و بافتهای کبد، کلیه و بیضه آن‌ها برای بررسی بافتشناسی جمعآوری شد. ابتدا آسیبهای بافتی توسط رنگآمیزی هماتوکسیلین- ائوزین ارزیابی شد، سپس برشهای بافت کلیه و کبد به ترتیب توسط رنگآمیزی جونز و تری کروم ماسون رنگآمیزی شدند. تغییر در ضحامت غشای پایه و تعداد سلولهای بخشهای مختلف نفرونهای کلیه در گروههای مختلف توسط نرمافزار Image Tools ۲ اندازهگیری شد. نتایج: بافت کبدی در گروههای نانو و میکرو ذره از نظر بافتشناسی آسیبهای شدیدی را نشان داد. تودههای ابری شکلی در درون سیتوپلاسم سلولهای کبدی مشاهده شدند. ساختار بافتی و مجاری صفراوی کبد دچار به هم ریختگی شدید شدند و علایم التهاب و واکنش مجاری در بافت کبدی مشاهده شد. رسوب ذرات در غشای پایه نفرونها و کاهش معنیدار در سلولهای گلومرولها و لوله خمیده نزدیک نفرونها در گروه نانو ذرات در مقایسه با کنترل و میکرو ذرات مشاهده شد. برخی معیارهای ساختاری و عملکردی بافت بیضه در گروه دریافت کننده نانو ذرات تغییرات پاتوبیولوژیکی معنیداری را نشان دادند. نتیجهگیری: تجویز نانو ذرات دی اکسید منگنز در مقایسه با میکرو ذرات با یک دوز ثابت سبب بروز آسیبهای بافتی شدیدتری در بافتهای مورد بررسی شدند. کاهش اندازه ذرات اکسید منگنز از حد میکرومتر به نانومتر به نظر می‌رسد که سبب تشدید مکانیسمهای آسیبرسان این ذرات بر بافتهای مورد بررسی شده است.
یاسر میرزایی،
دوره ۱۸، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۷ )
چکیده
حل تحلیلی ارتعاشات آزاد پیچشی نانو ذرات کروی با بکارگیری تئوری الاستیسیته سه بعدی دقیق همراه با مدل گورتین- مرداک برای وارد نمودن اثرات سطح مورد مطالعه قرار گرفته است. برای بدست آوردن معادلات حرکت، معادلات ناویر برای یک محیط مادی نوشته شده و با استفاده از جداسازی هلمهولتز، معادلات ناویر به معادلات برداری موج تبدیل شده است سپس با استفاده از فرضیاتی که برای حرکت پیچشی کره مفروض است معادلات برداری موج در سیستم مختصات کروی بصورت دقیق حل شده و میدانهای جابجایی و تانسور تنش استخراج شده است. در ادامه با استفاده از تئوری گورتین- مرداک، اثرات انرژی سطح که بنوعی مبین اندازه نانو برای کره است در شرایط مرزی مساله وارد می‌شود. نهایتا با اعمال شرایط مرزی معادله مشخصه فرکانسی استخراج می‌شود. با در نظر گرفتن نانو کره از جنس آلومنیوم و دو نوع سطح مختلف متاثر از جهت‌های کریستالوگرافی، چندین مثال عددی مورد بررسی قرار گرفته است تا تاثیر انرژی سطح و به ویژه اندازه شعاع داخلی نانو کره بر روی فرکانس‌های طبیعی پیچشی سیستم نشان داده شود. مشاهده می‌شود برای نانو کره آلومنیوم با اندازه کمتر از ۵۰ نانومتر تاثیرات انرژی سطح بر فرکانس طبیعی قابل توجه است
دوره ۱۸، شماره ۱۱۱ - ( ۲-۱۴۰۰ )
چکیده
در این پژوهش ۱۹ نمونه فیلم خوراکی با استفاده از نشاسته اصلاح شده ( ۲ - ۰گرم)، آلبومین ( ۲ - ۰گرم)، نانو ذره اکسیدمنیزیم (۵ - ۰درصد)، تهیه و ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی که شامل آزمون‌های
رنگ‌سنجی، شفافیت، خواص مکانیکی، گرماسنجی و تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی است بررسی شد. افزودن نانوذرات اکسیدمنیزیم به فیلمهای نانوکامپوزیتی بر پایه نشاسته اصلاح شده و آلبومین باعث کاهش میزان شفافیت و افزایش ماتی فیلم‌ها و افزایش شاخص
a،
b و
YI، بیانگر افزایش رنگ زرد در فیلمهای حاوی غلظت‌های بالای نانوذرات اکسیدمنیزیم است و افزایش
ΔΕ بیانگر کاهش شفافیت فیلم‌ها است. همچنین افزودن نانوذرات
MgO به آن‌ها، استحکام و خصوصیات مکانیکی فیلم‌ها( استحکام کششی و کرنش تا نقطه شکست) بهبود یافت
. فیلمهای حاوی نانوذرات اکسید منیزیم، افزایش دما انتقال شیشه‌ای، دما ذوب و کاهش دما کریستالیزاسیون را نشان داد؛ که تأیید کننده تأثیر مثبت وجود نانوذرات
MgO بر افزایش پایداری حرارتی فیلمهای نانوبیوکامپوزیتی است. تصاویر
SEM فیلمهای تولیدی، سطح ناهمگن در فیلمهای حاوی نانوذرات اکسید منیزیم را نسبت به فیلمهای بدون نانوذرات نشان داد.
