جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای هسته لوله‌ای
مجتبی قمری زاده، حسین خدارحمی، توحید میرزابابای مستوفی،
دوره ۲۱، شماره ۱۰ - ( ۷-۱۴۰۰ )
چکیده
ورق‌های ساندویچی سازه‌های مورد توجهی برای جذب انرژی انفجار و استفاده به‌عنوان سپر انفجار می‌باشند. لهیدگی و تغییر شکل پلاستیک هسته به همراه خمش پلاستیک رویه‌های ورق ساندویچی مهم‌ترین عوامل جذب انرژی انفجار در این سازه‌ها می‌باشند. اجزا سازه پس از انفجار و جذب انرژی دچار تغییر شکل دائمی می‌شوند. در این مقاله به روش تحلیلی، عددی و تجربی جذب انرژی اجزاء مختلف و تغییر شکل ورق‌های ساندویچی مدور فلزی با هسته لوله‌ای تحت بار انفجار بررسی‌شده است. چیدمان لوله‌های هسته دارای ترکیب شعاعی غیرهمرس است و به شکل منظمی در هسته تعبیه‌شده‌اند. آزمایش تجربی با ساخت ورق ساندویچی به روش انفجار آزاد و به‌منظور ارزیابی و صحت سنجی نتایج تحلیلی و عددی انجام‌شده است. حل تحلیلی به کمک روش انرژی و از تعادل انرژی جنبشی و کار پلاستیک انجام‌شده به‌وسیله اجزاء مختلف سازه ، انجام‌شده است. حل عددی در نرمافزار اجزاء محدود ABAQUS انجام شده است و تابع فشار به روش CONWEP تولید شده است. خیز سازه و میزان انرژی جذب‌شده توسط سازه و بخش‌های مختلف آن به‌دست‌آمده است. انطباق خوبی بین نتایج به روش‌های مختلف وجود دارد.
سید محمود فرمانی، مجید علی طاولی، هاشم بابایی، مجتبی حقگو،
دوره ۲۳، شماره ۱۲ - ( ۹-۱۴۰۲ )
چکیده
در این تحقیق، تغییر شکل ساندویچ پانل‌های فلزی دایروی با هسته لوله عمودی تحت بار انفجار به صورت عددی و تجربی مورد بررسی قرار گرفته است. رابطه توازن انرژی در اجزاء مختلف سازه دیده شده است. لوله‌های هسته با چیدمان متقاطع و به صورت عمودی با ارتفاع یکسان بین ورق‌های فوقانی و تحتانی سازه ساندویچی تعبیه شده‌اند. میزان انرژی جذب شده توسط هسته‌ها بر حسب موقعیت قرارگیری در سازه، تعداد، و قطرشان تعیین شده است. گروه‌بندی آزمایش‌ها برای انجام این تحقیق بر حسب ضخامت ورق ۲/۱ و ۲ میلیمتر و با هستههای آلومینیومی به قطرهای ۱۲ و ۱۶ میلیمتر صورت گرفته است. شبیهسازی عددی به صورت انفجار آزاد و با تعریف تابع فشار به روش کانوپ در نرمافزار آباکوس انجام شده است. به منظور صحتسنجی نتایج عددی، آزمایش تجربی با ساخت سازه ساندویچی انجام شده است. در هر دو روش، حداکثر جابجایی عرضی سازه در مرکز آن و جابجایی بر حسب فاصله از مرکز سازه، در محل‌های قرارگیری هسته‌ها اندازه‌گیری شده است. افزایش تعداد لوله‌های هسته سازه، حداکثر خیز در رویه فوقانی را کاهش داد و جابجایی عرضی ورق تحتانی را کمتر کرد. سازه‌هایی با تعداد هسته و ضخامت ورق کمتر، جذب انرژی بیشتری از خود نشان دادند. میانگین اختلاف بین نتایج روش‌های عددی و تجربی تقریباً ۱۱ درصد بود.
