جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای همبستگی تصاویر دیجیتال
داود رحمت‌آبادی، علی شاه‌میرزالو، محمدرضا فراهانی، رامین هاشمی،
دوره ۱۹، شماره ۲ - ( ۱۱-۱۳۹۷ )
چکیده
فرآیند پیوند سردنوردی، یک فرآیند جوشکاری حالت جامد برای اتصال فلزات هم‌جنس و غیرهم‌جنس است. استفاده از مواد تولیدشده به روش پیوندنوردی برای کاربردهای مختلف و پیش‌بینی رفتار آنها در نرم‌افزارهای شبیه‌سازی نیازمند شناسایی کامل و دقیق خواص مکانیکی ماده است. همبستگی تصاویر دیجیتالی یک روش قدرتمند و غیرتماسی برای اندازه‌گیری میدان تغییرشکل ماده است. اخیراً روش همبستگی تصاویر دیجیتال توسعه یافته و به‌طور گسترده در تحقیقات مختلف استفاده می‌شود. در این تحقیق، ورق دولایه آلومینیوم آلیاژی ۱۰۵۰ با استفاده از روش پیوندنوردی با اعمال کاهش ضخامت ۵۰% در دمای محیط تولید و سپس از روش همبستگی تصویر دیجیتال دوبعدی برای به‌دست‌آوردن توزیع کامل میدان کرنش طی آزمون کشش تک‌محوره در جهت نورد استفاده شد. کرنش در دو جهت طول و عرض با روش همبستگی تصاویر دیجیتال و کرنش در راستای ضخامت، کرنش موثر و ضریب ناهمسانگردی با استفاده از روابط پلاستیسیته محاسبه شد. علاوه بر این برای اولین بار با استفاده از روش میدان مجازی، ثوابت الاستیک و پلاستیک نظیر مدول الاستیسیته، نسبت پواسون، ضریب استحکام، توان کارسختی و تنش تسلیم محاسبه شد. نتایج نشان داد که به‌دلیل کارسختی و افزایش چگالی نابه‌جایی مقدار استحکام و میکروسختی شدیداً افزایش و ازدیاد طول و توان کارسختی کاهش یافت. استحکام برای آلومیینوم دولایه به MPa۱۱۳ رسید که نسبت به آلومینیوم اولیه بیش از سه برابر بهبود یافته است. همچنین تغییرات پارامترهای الاستیک بسیار اندک بوده و مدول الاستیسیته برای آلومینیوم اولیه و دولایه، به‌ترتیب GPa۷۰ و ۶۹/۳ به‌دست آمد.
محمدجواد پاکروان، محمدرضا فراهانی، امین برزگر، مهدی محمودی،
دوره ۲۲، شماره ۳ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
استفاده از تست‌های غیرمخرب بر روی مواد کامپوزیتی برای بازرسی، شناسایی و مشاهده عیوب به منظور موقعیت‌یابی ناپیوستگی‌ها یا عیوب در طی سال‌ها اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است. در بین روش‌های موجود استفاده از سیستم غیرتماسی برهمنگاری تصاویر دیجیتال برای عیب‌یابی کامپوزیت‌ها به دلیل مزایای آن مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش با استفاده از روش برهمنگاری تصاویر دیجیتال شکل، موقعیت و مساحت ناحیه خرابی در نمونه‌های شش لایه شیشه/ اپوکسی دارای آسیب ضربه با انرژی‌های متفاوت تحت مقدار بارگذاری‌های مختلف بررسی شده است. پنج نمونه کامپوزیتی با انرژی ضربه ۵، ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ ژول مورد آزمایش قرار گرفتند. در انرژی ۵ ژول، آسیب وارد شده به قطعه بسیار کم بوده است و در انرژی ۴۰ ژول میزان آسیب وارده به قطعه به نحوی بوده است که گلوله داخل قطعه‌گیر کرده و محل ضربه به‌صورت یک سوراخ در قطعه باقی مانده است. مساحت‌های به دست آمده برای ناحیه متاثر از ضربه در کانتورهای کرنش در بارگذاری ۴۰ درصد دارای مقادیر نزدیک به مساحت واقعی آسیب می‌باشند. با مقایسه مساحت به دست آمده از کانتور کرنش در بارگذاری ۴۰ درصد و مساحت واقعی آسیب ، برای حالت ۱۰ ژول، ۲۰ ژول و ۳۰ ژول تفاوت مساحت‌های به دست آمده به ترتیب حدود ۳/۲ درصد، حدود ۵/۲ درصد و ۱/۳ درصد می‌باشد.
