---

هدف از این تحقیق، مقایسه عملکرد دو سیستم تهویه جابه‏جایی کفی و اختلاطی بالاسری جهت ایجاد شرایط آسایش حرارتی برای مسافران یک اتوبوس است. برای این منظور، شبیه‌سازی عددی جریان و انرژی در یک اتوبوس اسکانیا ۴۲۱۲ با ۴۵ نفر سرنشین انجام شده است. در تهویه جابه‌جایی، دریچه‌های ورودی روی کف و در زیر صندلی‌ها واقع شده است و در تهویه اختلاطی، دریچه‌های ورودی در بالای سر مسافران جانمایی شده است. در هر دو سیستم، طبق استاندارد اشری برای وسایل نقلیه عمومی، دبی هوای ورودی به اندازه ۵ لیتر بر ثانیه به ازای هر نفر تأمین شده است. همچنین، دمای هوای ورودی به نحوی تنظیم شده است تا شاخص میانگین رأی افراد طبق استانداردهای آسایش حرارتی در محدوده مجاز واقع شود. در تهویه جابه‏جایی به‌دلیل وجود دریچه‌های ورودی در کف اتوبوس و اثرات شناوری، دمای هوا در ناحیه پای افراد حدود ۱۸C است که در مقایسه با سایر بخش‌های بدن پایین‌تر است. همچنین، گرادیان عمودی دمایی در تهویه اختلاطی بالاسری نسبت به تهویه جابه‏جایی کفی کمتر است؛ بطوریکه اختلاف دمایی قسمت پا در مقایسه با ناحیه سر تنها ۲C است. در تهویه اختلاطی بالاسری، دمای هوا در ناحیه سر حدود ۲۴C است در حالی‌که در تهویه جابه‏جایی کفی دما محیط اطراف سر حدود ۲۶°C است که دیگر در ناحیه خنثی قرار نمی‌گیرد. نتایج مدل آسایش حرارتی ۶۵ نقطه‌ای نشان می‏دهد که اختلاف دمای سطح پوست با دمای خنثی پوست هر بخش در تهویه جابه‏جایی کفی در مقایسه با نوع اختلاطی بالاسری بیش‏تر است.