۹ نتیجه برای پلیپروپیلن
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۱ )
چکیده
از آن جایی که تراورس بتنی به عنوان یکی از اجزای روسازی خط راه آهن بالاستی در معرض شرایط آب و هوایی متنوعی قرار می گیرد، مسئله کنترل خوردگی و افزایش دوام آن از اهمیت به سزایی برخوردار است. از این رو اگر بتوان با به کارگیری مواد افزودنی مناسب در قالب مسلح کننده ها، میزان ایجاد و گسترش ترک های سطحی را در این عضو محدود کرد، این موضوع تأثیر مستقیمی بر بهبود دوام و افزایش عمر آن خواهد داشت.
در این مقاله تلاش شده است تا میزان افزایش مقدار مقاومت های کششی و خمشی و هم چنین کاهش مقاومت فشاری بتن مسلح شده به الیاف پلی پروپیلن با نظر به کاربرد آن در تراورس بتنی بررسی شود. برای این منظور با اضافه کردن مقادیر مختلفی از الیاف پلی پروپیلن به بتن تراورس و بررسی تأثیر آن بر رفتار ۷۲ نمونه ساخته شده، در نهایت مقدار بهینه ای برابر kg/m۳۷/۰ شناسایی شد که این مقدار با مقادیر اعلام شده به وسیله سایر محققان همخوانی دارد.
بررسی و تحلیل نتایج به دست آمده از آزمایش ها نظیر مقدار بهینه الیاف، نشان دهنده کاهش مقدار مقاومت فشاری، افزایش مقادیر مقاومت کششی، مقاومت خمشی و افزایشVB به ترتیب به میزان ۷/۸ ، ۳۳ ، ۱۰ و ۵۱ درصد می باشد
فرامرز آشنای قاسمی، غلامحسن پایگانه، مهدی رحمانی،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۹۲ )
چکیده
در این پژوهش تأثیر حضور همزمان نانوذرات کربنات کلسیم و پلی پروپیلن گرفت شده با انیدرید مالئیک (PP-g-MA) بر روی استحکام ضربه و مدول یانگ پلی پروپیلن (PP) به صورت تجربی بررسی می شود. از دو نوع نانوذرات کربنات کلسیم (روکش شده با تک لایه اسید استئاریک و روکش نشده) به منظور بررسی تأثیر اصلاح سطح نانوذرات بر روی خواص مکانیکی ترکیب ها استفاده می شود. تمامی نمونه ها در یک اکسترودر دوپیچه همسوگرد مخلوط شده و سپس به وسیله قالب ریزی تزریقی به شکل نمونه های استاندارد کشش و ضربه درمی آیند. تأثیر اصلاح سطح نانوذرات و همچنین حضور PP-g-MA در چگونگی پراکندگی نانوذرات کربنات کلسیم درماتریس PP، با استفاده از میکروسکوپ FESEM بررسی می شود. نتایج اندازه گیری نشان می دهد که انطباق خوبی مابین مقادیر اندازه گیری شده روکش نانوذرات کربنات کلسیم توسط آنالیز TGA و روابط تئوری وجود دارد. نتایج پژوهش نیز نشان می دهد که اصلاح سطحی نانوذرات کربنات کلسیم و حضور PP-g-MAتأثیر بسزایی در بهبود توزیع و پراکندگی نانوذرات در ماتریس پلی پروپیلن دارد. افزودن نانوذرات کربنات کلسیم بهبود استحکام ضربه و مدول یانگ پلی پروپیلن را به همراه داشته، حال آنکه افزودن PP-g-MA به ماتریس پلی پروپیلن باعث افزایش استحکام ضربه و کاهش مدول یانگ می شود.
فرامرز آشنای قاسمی، اسماعیل قاسمی، سجاد دانش پایه،
دوره ۱۴، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۳ )
چکیده
چکیده- در این تحقیق، خواص مکانیکی و حرارتی نانوکامپوزیتهای شامل ماتریسی از دو فاز پلیمری پلیپروپیلن (PP) و پلیاتیلن خطی چگالی پایین (LLDPE)، تقویت شده با نانوذرات اکسید تیتانیوم (TiO۲) بررسی شده است. ترکیبات شامل ۰، ۲ و ۴ درصد وزنی نانوذرات TiO۲ و نیز ۲۰، ۴۰ و ۶۰ درصد وزنی LLDPE و عامل سازگارکننده‌ی استایرن- اتیلن- بوتیلن- استایرن (SEBS) توسط یک اکسترودر همسوگرد تهیه شدند. آزمون‌های مکانیکی و آنالیز حرارتی برای تعیین استحکام‌های ضربه و کششی، مدول الاستیسیته، ازدیاد طول تا پارگی، دماهای ذوب (Tm) و بلورینگی (Tc) ترکیبات انجام شدند. مشاهده شد که با حضور نانوذرات TiO۲ مدول الاستیسیته نسبت به ترکیب پایه PP/LLDPE ۹ درصد افزایش مییابد. استحکام ضربه نیز افزایش، اما استحکام کششی و ازدیاد طول تا پارگی کاهش می‌یابند. نیز دماهای ذوب و بلورینگی و درصد بلورینگی PP اندکی افزایش یافته، اما دماهای ذوب و بلورینگی و درصد بلورینگی LLDPE تغییر خاصی نمی‌کنند.
سامان منبری، فرامرز آشنای قاسمی، اسماعیل قاسمی،
دوره ۱۵، شماره ۷ - ( ۷-۱۳۹۴ )
چکیده
در این مقاله خواص مکانیکی نانوکامپوزیتهای هیبریدی پلیپروپیلن/تالک/گرافن بررسی و با خواص نانوکامپوزیتهای پلیپروپیلن/گرافن مقایسه شده است. تمام نمونه‌ها با روش اختلاط مذاب و با استفاده از مخلوط‌کن داخلی تهیه شدند. به منظور افزایش چسبندگی بین پرکننده و ماتریس، از ملئیک انیدرید به عنوان عامل جفت استفاده شد. در نانوکامپوزیتهای دوتایی پلیپروپیلن/گرافن، با افزودن گرافن تا ۷۵/۰ درصد وزنی، مدول و استحکام کششی و استحکام ضربه افزایش و در مقادیر بالاتر، مدول افزایش و استحکام کششی و ضربه کاهش یافتند. در مورد نانوکامپوزیتهای هیبریدی پلیپروپیلن/تالک/گرافن، بعد از اضافه نمودن ۱۵ % وزنی تالک به پلیپروپیلن، مدول الاستیک افزایش و استحکام کششی و ضربه کاهش یافتند. همچنین بعد از اضافه نمودن گرافن به کامپوزیت پلیپروپیلن/تالک، مدول و استحکام کششی و استحکام ضربه افزایش و در مقادیر بالاتر گرافن (۷۵/۰تا ۵/۱ درصد وزنی) استحکام کششی و ضربه کاهش یافتند. ریخت‌شناسی نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و رفتار بلورینگی با گرماسنجی روبشی تفاضلی (DSC) مشخصه‌یابی شده است. تصاویر SEM نشان می‌دهند که چسبندگی خوبی بین تالک و زمینه پلیپروپیلن وجود ندارد، و در مقادیر بالای گرافن، صفحات آن به صورت توده در می‌آیند. نتایج DSC نیز نشان داد که تالک تاثیر قابل توجهی بر درجه بلورینگی ندارد، اما گرافن باعث کاهش آن میشود. در نهایت مشخص شد که نانوکامپوزیتهای هیبریدی حاوی ۱۵ درصد تالک و ۵/۱ درصد گرافن بالاترین مدول الاستیک، و نانوکامپوزیتهای پلیپروپیلن/گرافن حاوی ۷۵/۰درصد وزنی گرافن، بالاترین استحکام کششی و ضربه را دارند.
محمد قره بیگلو، میر شهاب‌الدین ایزدخواه، حمید عرفان نیا، علی اکبر انتظامی،
دوره ۱۶، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۵ )
چکیده
در این مطالعه به بررسی جامع نانوکامپوزیت پلیپروپیلن/اکسید گرافن پرداخته‌شده و اثرات تقویتی ذرات اکسید گرافن بر روی خواص مکانیکی و حرارتی پلیمر غیر‌قطبی پلیپروپیلن بررسی‌شده است. برای بهبود خواص پلیپروپیلن با استفاده از نانوذرات اکسید گرافن با دو چالش اساسی مواجه هستیم. اول، عدم توزیع مناسب نانوذره درون شبکه پلیپروپیلن. دوم، عدم چسبندگی مناسب بین نانوذره و زنجیره‌های پلیمری. در این کار ابتدا اکسید گرافن با استفاده از روش اصلاح‌شده هامر از گرافیت خام سنتز و سپس به‌منظور توزیع بهتر و همچنین افزایش چسبندگی بین اکسید گرافن و پلیپروپیلن گروه‌های ۱۲ کربنی آلکیل طی یک واکنش ساده جانشینی هسته‌دوستی دومولکولی بر روی سطح اکسید گرافن نشانده میشود. اثبات وجود گروه‌های آلکیلی بر روی سطح اکسید گرافن با استفاده از نتایج طیف‌سنجی تبدیل فوریه فروسرخ (FT-IR) بررسی شد. جهت جلوگیری از کلوخه‌شدن اکسید گرافن آلکیل‌دارشده (AGO) در شبکه پلیپروپیلن، از روش اختلاط محلولی برای تهیه نانوکامپوزیتهای PP/AGOبا درصد جرمی ۰,۱، ۰.۳ و ۰.۵% AGO استفاده‌شده است. عدم کلوخگی ذرات با استفاده از عکس‌برداری SEM به تأیید رسیده است. استحکام مکانیکی نانوکامپوزیتهای تهیه‌شده با بررسی رفتار تنش-کرنش آن‌ها موردبررسی قرار گرفت و مشخص شد با افزودن ۰.۱، ۰.۳ و ۰.۵% از AGO به شبکه پلیپروپیلن مدول یانگ پلیمر به ترتیب ۲۰، ۳۰ و ۳۴% افزایش پیدا می‌کند. پایداری حرارتی نیز با استفاده از آنالیز وزن‌سنجی حرارتی (TGA) مورد بررسی قرار گرفت و دمای افت جرم ۱۰% برای نانوکامپوزیت با ۰.۱، ۰.۳ و ۰.۵% AGO به ترتیب ۲، ۸ و ۱۲ درجه سلسیوس افزایش نسبت به پلیپروپیلن خالص نشان داد.
دوره ۱۶، شماره ۹۷ - ( ۱۲-۱۳۹۸ )
چکیده
در میان انواع فناوری‌های بستهبندی فعال موجود، بستهبندی ضد میکروبی زمینه‌ای است که به‌تازگی روی آن تحقیقات بیشتری متمرکز شده است. این تحقیق با هدف بررسی خواص ضد میکروبی و ضد اکسایشی فیلمهای پلیپروپیلن پوشانده شده با عصاره مورد و رزماری بر سس مایونز انجام گرفت. عصاره گیاهان مورد و رزماری به در سطوح ۰، ۱/۰، ۱۵/۰ و ۲/۰ درصد در پوشش دهی سطح فیلمهای پلیپروپیلن به کار رفت. خواص شیمیایی سس مایونز (pH، اسیدیته، عدد پراکسید)، خواص ضد میکروبی علیه باکتری‌های اشریشیا کلی و استافیلوکوکوس اورئوس و قارچ کاندیدا آلبیکنس به‌تنهایی و در حضور سس مایونز، خواص حسی (بو، مزه، رنگ، پذیرش کلی) در مدت ۲۱ روز با فواصل زمانی ۷ روز در دمای ۴ درجه سانتی‌گراد بررسی شد. با گذشت زمان نرخ تغییرات pH کاهش و اسیدیته افزایشی بود و در مدت ۲۱ روز در همه تیمارها تغییرات pH (کمتر از ۱/۴) و اسیدیته (۷۲/۰ – ۶۹/۰ درصد) در محدوده استاندارد قرار داشت. عدد پراکسید سس مایونز نگهداری شده در فیلمهای پلیپروپیلن نسبت به تیمار شاهد به‌طور معنیداری کاهش یافت. فیلمهای پلیپروپیلن حاوی عصاره رزماری دارای خاصیت ضد میکروبی بیشتری نسبت به عصاره مورد بودند. بار میکروبی تیمار شاهد با گذشت زمان افزایش و اما بار میکروبی سس مایونز در حضور فیلمهای پلیپروپیلن حاوی عصاره مورد و رزماری کاهش یافت (۰۵/۰>p). عصاره مورد و رزماری با بهبود بو و مزه موجب افزایش مقبولیت کلی سس مایونز نسبت به تیمار شاهد گردید. بهترین تیمار در افزایش ماندگاری سس مایونز پوشش دهی فیلمهای پلیپروپیلن با غلظت ۱۵/۰ درصد عصاره رزماری شناخته شد.
دوره ۱۸، شماره ۱۱۶ - ( ۷-۱۴۰۰ )
چکیده
سبزیجات عمر انباری پایینی دارند و از آنجا که به صورت تازه خوری مصرف میشوند، استفاده از روشهای سالم و طبیعی برای افزایش ماندگاری آن ضروری است. پژوهش حاضر اثر بسته بندی فعال حاوی اسانس تیمول را بر روی رنگ سنجی و
pH، ارزیابی میکروبی مشتمل بر شمارش کل کپک و مخمر و خواص حسی در طول شش روز ماندگاری در دمای یخچال در مدت زمان نگهداری مورد تحقیق قرار میدهد. بدین منظور سالاد فصل با فیلمهای
پلیپروپیلن اصلاح شده و پلیاتیلن با چگالی پایین به مدت ۱، ۲ و ۳ روز غوطه وری در تیمول بسته بندی شدند. نتایج نشان داد که سالادهای فصل بسته بندی شده با فیلمهای پلی
پروپیلن اصلاح شده و پلیاتیلن با چگالی پایین غوطه ور شده در اسانس تیمول برای ۳ روز بیشترین
pH و کمترین شمارش کپک و مخمر را نسبت به نمونه کنترل و دیگر تیمارها داشت. شمارش کپک و مخمر در نمونههای بستهبندی شده با پروپیلن اصلاح شده حاوی اسانس در مقایسه با پلیاتیلن با چگالی پایین/اسانس تیمول به طور معنیداری کمتر بود(۰۵/۰
p<). فاکتورهای
L*و
a*- در طول زمان نگهداری کاهش پیدا کرد. شاخصهای
L*و
a*- سالاد فصل در فیلمهای پلی
پروپیلن اصلاح شده و پلیاتیلن با چگالی پایین غوطه ور شده برای ۳ روز در مقایسه با نمونه شاهد و دیگر گروها کمتر بود. ارزیابی حسی نمونههای سالاد فصل نشان داد غوطهوری در اسانس تیمول موجب بهبود خواص حسی شده است (۰۵/۰
p<).
از آنجایی که پوشش
دهی فیلمهای پلی
پروپیلن اصلاح شده و پلیاتیلن با چگالی پایین به ویژه فیلم پلی
پروپیلن اصلاح شده سه روز غوطه ور شده در تیمول موجب بهبود رنگ، کاهش تعداد کپک و مخمر و افزایش عمر ماندگاری و بهبود خواص حسی سالاد فصل شد. بنابراین فیلمهای تیمار شده با اسانس تیمول میتوانند به عنوان بسته بندی فعال عمل کنند.
دوره ۲۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده
در این تحقیق تأثیر همزمان درصدهای مختلف الیاف بازالت و پلیپروپیلن بر کارایی، رفتار مکانیکی و خصوصیات دوامی ملات سیمانی مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است. به‌منظور ارزیابی تأثیر الیاف‌ها با ثابت در نظر گرفتن سایر پارامتر‌های مؤثر بر خصوصیات ملات سیمانی (مانند نسبت آب به سیمان و نسبت ماسه به سیمان) از نمونههای حاوی ترکیب هیبریدی ۰,۰۵ و ۰,۱۲۵ درصد (درصد وزنی مجموع سیمان و سنگدانه) از دو الیاف ذکرشده بهره گرفته‌شده است، به طوریکه درمجموع ۴ نوع طرح مخلوط حاوی هیبرید الیافهای بازالت و پلیپروپیلن ساخته‌شده و نتایج آن با نمونه شاهد مورد مقایسه قرارگرفته است. نتایج حاکی از آن است که استفاده همزمان این دو الیاف تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای بر مقاومت فشاری ملات سیمانی نداشته است؛ این در حالی است که نتایج، عملکرد مطلوب و قابل‌توجه الیافهای مذکور در افزایش مقاومت خمشی و کششی را نشان دادند. همچنین مشاهده گردید که خصوصیات دوامی شامل نرخ جذب آب، جذب آب حجمی و مقاومت ویژه الکتریکی ملات سیمانی اصلاح‌شده با ترکیب هیبریدی این دو الیاف نسبت به نمونه شاهد بهبودیافته است. افزودن هیبریدی ۰,۱۲۵ درصد (درصد وزنی مجموع سیمان و سنگدانه) الیاف بازالت و پلیپروپیلن موجب افزایش به ترتیب ۲۸ و ۲۳ درصدی مقاومت خمشی و کششی نمونه شاهد گردید. همچنین نمونه حاوی هیبرید ۰,۱۲۵ درصد (درصد وزنی مجموع سیمان و سنگدانه) الیاف بازالت و ۰,۰۵ درصد الیاف پلیپروپیلن موجب افزایش ۹,۳ درصدی مقاومت فشاری، کاهش ۲۴ درصدی نرخ جذب آب، کاهش ۱۵ درصدی جذب آب حجمی و بهبود ۲۲ درصدی مقاومت ویژه الکتریکی گردید. مطابق نتایج بدست آمده از این تحقیق می‌توان دریافت که حضور همزمان الیافهای بازالت و پلیپروپیلن موجب بهبود بخش عمده خصوصیات ملات سیمانی شامل خصوصیات مکانیکی و دوامی میشود، این درحالی است که در صورت استفاده مجزا از هریک از این الیاف‌ها دستیابی به چنین نتیجه مطلوبی دور از انتظار است، چراکه هر یک از الیافهای بازالت و پلیپروپیلن با توجه به خصوصیات فیزیکی و شیمیایی توانایی بهبود قابل‌توجه بخشی از خصوصیات ملات سیمانی را دارند.
دوره ۲۲، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۱ )
چکیده
امروزه استفاده از بتنهای بازیافتی به دلایل اقتصادی و زیست محیطی رشد چشمگیری پیدا کرده است و افزایش درصد جایگزینی سنگدانههای بازیافتی، مشخصات مکانیکی بتن را تغییر میدهد. در این پژوهش، به بررسی آزمایشگاهی رفتار مکانیکی بتن حاوی سنگدانههای بازیافتی با درصدهای مختلف الیاف فولادی و پلیپروپیلن به منظور تعیین مقادیر بهینه پرداخته شده است. همچنین الیافهای فولادی و پلیپروپیلن به ترتیب با نسبتهای ۰%، ۰,۵%، ۱% و ۰%، ۰.۴% به نمونههای بتنی بازیافتی اضافه گردید. نمونههای بتن الیافی حاوی سنگدانههای بازیافتی تحت نیروی فشاری، کشش غیرمستقیم و خمش سهنقطهای مورد آزمایش قرار گرفته و عواملی همچون، مقاومت فشاری، مقاومت شکافت کششی، مقاومت خمشی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان میدهد که با افزایش درصد جایگزینی سنگدانه بازیافتی مقاومت فشاری کاهش مییابد. الیاف پلیپروپیلن در افزایش مقاومت فشاری تاثیر مثبتی دارد و ترکیب الیاف پلیپروپیلن با ۰.۵ و ۱% الیاف فولادی موجب افزایش ۶۸ و ۱۶۹ برابر میزان جذب انرژی میشود. همچنین بیشینه مقاومت کششی با افزایش درصد جایگزینی سنگدانه بازیافتی کاهش مییابد. نتایج آزمایش مقاومت خمشی نشان میدهد که الیاف پلیپروپیلن در افزایش بارنهایی و جلوگیری از فروپاشی بتن، تاثیر مثبتی دارد و ترکیب این الیاف با الیاف فولادی موجب افزایش شکلپذیری میشود.
