---

هدف این پژوهش، مطالعه رفتار کششی و خمشی پلی آمید در حضور نانو خاک رس برای تصحیح کننده های مختلف در شرایط واقعی است. در بسیاری از پژوهش های پیشین، مدول خمشی و مدول کششی در شرایط استاندارد یا پس از خشک شدن نمونه ها مطالعه شده است. بنابراین موارد گزارش شده قابل استناد برای کاربردهای طراحی و کاربردی نیست. در این تحقیق ابتدا پلی آمید با سه نوع نانو خاک رس کلوزیت ۳۰B، کلوزیت ۲۰A و کلوزیت Na+ به روش درهم رفتگی مذاب با درصدهای ۱، ۳، ۵، ۷ و ۹ درصد مخلوط شد. سپس برای نمونه ها آزمایش تفرق اشعه ایکس برای تعیین ساختار نانوکامپوزیت انجام شد. سپس نمونه های استاندارد برای آزمایش استحکام خمش و استحکام کشش به روش قالبگیری تزریقی تولید و آزمایش کشش و خمش برای آنها انجام شد. نتایج نشان داد که هر نوع نانو خاک رس که به ساختار پلی آمید افزوده شود، می تواند تا اندازه ای خواص مکانیکی را بهبود دهد. با افزایش سازگاری نانو خاک رس با زمینه پلیمری، پخش شدگی در ساختار نانوکامپوزیت به دست آمده بیشتر شده و بهبود بیشتری را نتیجه می دهد. همچنین مدول و استحکام خمشی در تمامی نانوکامپوزیت ها با افزایش درصد نانو خاک رس افزایش می یابد. البته بیشترین افزایش برای نانوکامپوزیت های تقویت شده با کلوزیت ۳۰B دیده شد که ساختاری پخش شده دارد.

---

هدف: هدف از این تحقیق ساخت و بررسی اثر نانوحامل‏های پلی آمیدوآمین- پلی اتیلن گلیکول هدفمند شده با نانوبادی علیه TAG۷۲ برای انتقال سازه کد کننده ژن t-Bid به سلول‏های آدنوکارسینومای کولون انسانی است. مواد و روش‏ها: ساب‏کلونینگ ژن نانوبادی در ناقل بیانی pSJ برای تولید انبوه پروتئین نانوبادی انجام و سپس نانوبادی با کاربرد ستون نیکل جداسازی شد. فرآیند جداسازی با SDS-PAGE و وسترن بلاتینگ تأیید شد. افزودن پلی اتیلن گلیکول به نانوذرات پلی آمیدوآمین با نسبت مولی ۱ به ۲ (پلی آمیدوآمین به پلی اتیلن گلیکول) و هدفمندسازی با نانوبادی علیه TAG۷۲ با نسبت مولی ۱ به ۱ انجام شد. بار سطحی و اندازه نانوذرات به‏ترتیب با دستگاه زتا سایزر مالورن و نانوسایت بررسی و کارایی حامل ژنی ساخته شده در انتقال ژن کشنده t-Bid به سلول‏های آدنوکارسینومای کولون در محیط آزمایشگاه با آزمون‏های Real Time PCR و تعیین میزان مرگ و میر سلولی بررسی شد. نتایج: نتایج بررسی با نانوسایت و زتا سایزر مالورن، به‏ترتیب ساخت نانوذرات هدفمند با اندازه ۹۲±۱۶۲ نانومتر و پتانسیل سطحی ۵۷/۴+ را نشان می‏دهد. آزمون تأخیر حرکت در ژل، کارآیی حامل ساخته شده را برای دربرگیری و فشرده‏سازی سازه ژنی تأیید می‏کند. نتایج Real Time PCR افزایش بیان ژن هدف در سلول‏های توموری را تأیید می‏کند. نتیجه‏گیری: نتایج این مطالعه کارآیی دندریمرهای پلی آمیدوآمین در انتقال ژن و نیز تأثیر مثبت افزودن پلی اتیلن گلیکول و اتصال نانوبادی علیه TAG۷۲ به این نانوحامل ژنی (برای هدفمندسازی انتقال ژن به سلول) را تأیید می‏کند.

---

در این مقاله، تاثیر نانو ذرات کربنات کلسیم بر جذب آب و خواص سایشی پلی آمید مورد مطالعه قرار می گیرد. بدین منظور ابتدا نانو کامپوزیت هایی بر پایه ی پلی آمید ۶، حاوی نانو ذرات کربنات کلسیم (۱ تا ۵ قسمت وزنی) و PA-g-MAH به عنوان سازگارکننده (۱ قسمت وزنی) به روش اکسترودر دو پیچه و قالب گیری تزریقی تولید می شوند. آزمون سایش برای هر یک از نمونه ها تحت شرایط یکسان انجام می گیرد. سپس شکل شناسی نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی می شود. حضور نانو ذرات کربنات کلسیم، همراه با سازگارکننده، منجر به افزایش مقاومت سایش نمونه ها و کاهش جذب آب آنها می گردد. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که کمترین مقدار سایش در نمونه ی کامپوزیت حاوی ۱ قسمت وزنی نانو ذرات کربنات کلسیم همراه با سازگارکننده رخ می دهد، و مقدار سایش این نمونه حدود ۴ برابر کمتر از نمونه ی پلی آمیدی خالص می اشد. علاوه بر این حضور نانو ذرات کربنات کلسیم همراه با سازگارکننده، منجر به کاهش حدود ۳۲ درصدی میزان جذب آب در نانو کامپوزیت نسبت به پلی آمید خالص می گردد. همچنین تأثیر سازگارکننده در پخش یکنواخت نانو ذرات در زمینه ی پلیمری و نتیجه ی آن بر روی خواص سایشی حائز اهمیت می باشد.

---

هدف: نقش ضد سرطان کورکومین از گیاه ادویه‏ای زردچوبه در سال‏های اخیر در تحقیقات متعددی به اثبات رسیده است. کورکومین قادر به مهار چندین مسیر پیام‏رسانی سلولی، ممانعت از تکثیر سلولی، تهاجم، متاستاز و رگ‏زایی است اما محلولیت بسیار ضعیف آن در آب، کاربرد این ماده ضد سرطانی مهم را با مشکل مواجه می‏سازد. در این تحقیق با طراحی و سنتز یک پلیمر دو بخشی نوین مونومتوکسی پلی اتیلن گلیکول- اولئات (mPEG-OA) و اضافه کردن پلی اتیلن گلیکول به سطح حامل دندریمری پلی آمیدو آمین (PAMAM)، تلاش شد زیست دسترسی کورکومین به سلول‏های سرطانی افزایش یابد. مواد و روش‏ها: غلظت بحرانی تشکیل میسل، بارگیری دارو و سمیت سلولی روی رده سلولی کارسینومای گلایوبلاستومای مغزی (U۸۷MG) بررسی شد. نتایج: نتایج مطالعات میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) و پراکنش نوری پویا (DLS) نشان می‌دهد نانوذرات mPEG-OA طراحی شده دارای دو جمعیت خود آرا شامل میسل‏ها و پلیمروزوم‌ها است. غلظت بحرانی تشکیل میسل mPEG-OA بسیار پایین (۰۳/۰ گرم در لیتر) است. سمیت IC_۵۰ برای کورکومین آزاد، کورکومین بارگذاری شده در mPEG-OA و کورکومین بارگذاری شده در دندریمر پلی آمیدو آمین، به ترتیب ۴۸، ۲۴ و ۱۳ میکرومولار محاسبه شد. همچنین کلیه تیمارهای دندریمر پلی آمیدو آمین پگیله شده غیر سمی تشخیص داده شد. نتیجه‏گیری: نتایج بیان می‏کند با استفاده از این نانوحامل‏ها، زیست دسترسی کورکومین به‏طور معنی‏داری نسبت به کورکومین آزاد افزایش می‏یابد. در نهایت این تحقیق نشان می‏دهد این نانوحامل‏های کورکومین می‏تواند به‏عنوان سیستم‏های دارورسان مناسب برای انتقال کورکومین به سلول‏های سرطانی در نظر گرفته شود.