جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای گازهای خروجی
سعید خلیلی‌ساربانقلی، یداله اقدود چابکی،
دوره ۱۹، شماره ۳ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده
سیستم‌های بازیاب که از منابع اتلافی به‌عنوان ورودی خود استفاده می‌کنند، از اهمیت فراوانی در صنعت برخوردارند، چرا که این‌گونه سیستم‌ها از جریان‌هایی بهره می‌گیرند که در صورت عدم استفاده به هدر خواهند رفت. موتور کشتی‌ها یکی از مکان‌هایی است که مقدار قابل توجهی از انرژی به صورت‌های مختلف به هدر می‌رود. در پژوهش حاضر ایده استفاده از این مسیرهای اتلافی و تولید توان مفید در قالب دو سیستم ارایه شده است. در سیستم نخست، تنها از گرمای گازهای خروجی موتور کشتی استفاده شده است؛ در حالی که در سیستم دوم به‌طور تلفیقی از آب خنک‌کن محفظه در کنار مسیر گازهای خروجی بهره گرفته شده است. به‌منظور انتخاب سیال کاری مناسب، پایشی در میان سیال‌های ارگانیک موجود انجام یافته و پنج سیال کاری به‌عنوان مبردهایی که از نظر شاخص‌های فیزیکی، ایمنی و زیست‌محیطی در نظر گرفته شده از مطلوبیت بالاتری برخوردار هستند، انتخاب شده است. تحلیل‌ها نشان می‌دهند که استفاده از مبرد R۶۰۰a بالاترین توان خروجی را حاصل می‌کند که در بهترین حالت به حدود ۵۷۵kW می‌رسد. مقایسه دو سیستم بررسی‌شده نیز نشان می‌دهد که پیش‌گرم‌کردن سیال کاری توسط آب خنک‌کن محفظه سبب بهبود عملکرد سیستم می‌شود و توان خروجی در حدود ۵۸-۳۱% در سیال‌های کاری مختلف افزایش می‌یابد. بررسی نرخ بازگشت سرمایه در دو سیستم بررسی‌شده و سیال‌های کاری گوناگون نیز نشان می‌دهد که پایین‌ترین مقدار بازگشت سرمایه با استفاده از سیال کاری R۶۰۰a در سیستم دوم به دست می‌آید که برابر با ۳/۴۸سال است.
مهدی طالعی، صمد جعفرمدار، شهرام خلیل‌آریا،
دوره ۲۰، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
چکیده
در پژوهش حاضر عملکرد یک موتور تک‌سیلندر گازسوز مجهز به پیش محفظه احتراق طراحی‌شده در دانشگاه ارومیه بررسی و تاثیر بازخورانی گازهای خروجی روی عملکرد موتور تجزیه‌وتحلیل شده است. نتایج نشان می‌دهد که استفاده همزمان از پیش‌محفظه احتراق و بازخورانی گازهای خروجی منجر به کاهش قابل توجه اکسیدهای نیتروژن می‌شود. همچنین در نسبت{Emery, ۲۰۰۹ #۲۳۱۹}های کم بازخورانی گازهای خروجی میزان هیدروکربن‌های نسوخته کاهش پیدا می‌کند اما در نسبت‌های بالای بازخورانی گازهای خروجی میزان هیدروکربن‌های نسوخته افزایش قابل توجه‌ای می‌یابد. بازخورانی گازهای خروجی، میزان آلاینده مونواکسید کربن را افزایش می‌دهد ولی تاثیر محسوسی روی دی‌اکسید کربن ندارد. با استفاده همزمان از بازخورانی گازهای خروجی و سامانه جرقه‌زنی پیش محفظه احتراق، می‌توان ضمن حفظ تقریبی توان ترمزی موتور، میزان آلاینده‌ها را تا حد زیادی کاهش داد. توان خروجی موتور و فشار متوسط موثر که شاخص‌های اصلی عملکرد موتور هستند به ازای هر ۵% بازخورانی گازهای خروجی ۳ تا ۴% کاهش می‌یابد. نتایج نشان می‌دهد که بازخورانی گازهای خروجی منجر به کاهش سرعت شعله‌های جت خروجی از پیش‌محفظه احتراق شده که در نهایت باعث کاهش پیش‌روی جبهه شعله می‌شود. تحلیل نتایج آزمون تجربی و مدل شبیه‌سازی شده نشان می‌ده که می‌توان در یک موتور مجهز به سیستم پیش‌محفظه احتراق برای بازخورانی گازهای خروجی یک محدوده ایده‌آل تعریف نمود که در آن میزان انتشار آلاینده‌ها در کمترین حالت بوده و توان خروجی موتور نیز تا حد زیادی حفظ شود که در موتور مدل مورد استفاده در این پژوهش بازخورانی گازهای خروجی به میزان ۱۰% محدوده ایده‌آل است.
