دوره 14، شماره 7 - ( 7-1393 )                   جلد 14 شماره 7 صفحات 108-103 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Pol M, Hoseini S A. Investigation of the tensile and the flexural properties of the glass/epoxy composites reinforced with nanoclay particles. Modares Mechanical Engineering 2014; 14 (7) :103-108
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-12060-fa.html
پل- محمد حسین، حسینی سید عبدالوهاب. بررسی خواص کششی و خمشی مواد مرکب شیشه/اپوکسی تقویت شده با نانوذرات رسی. مهندسی مکانیک مدرس. 1393; 14 (7) :103-108

URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-12060-fa.html


1- استادیار دانشگاه تفرش
2- هیات علمی- دانشگاه آزاد واحد شوشتر
چکیده:   (6050 مشاهده)
در این مقاله، تاثیر نانوذرات رسی بر روی رفتار کششی و خمشی مواد مرکب چند لایه شیشه/اپوکسی با بافت دوبعدی بطور تجربی مورد بررسی قرار می¬گیرد. نانومواد مرکب دارای 12 لایه الیاف شیشه با بافت دوبعدی با دانسیته gr/m2 200و با کسر حجمی الیاف 60 درصد بوده و با روش انتقال رزین به کمک خلاء ساخته شده است. سیستم رزین نیز از یک دیکلیسیدیل¬اتر بیسفنول نوع آ (DGEBA) با نام تجاری ایپون 828 به عنوان پایه اپوکسی و یک پلی¬اکسیپروپیلن دیامین با وزن مولکولی gr/mol 400 با نام تجاری جف¬امین¬دی¬400 به عنوان سفت کننده ساخته شده است. نانورس کلوسید¬سی¬بی درون سیستم اپوکسی با درصد وزنی نسبت به مجموعه رزین (اپوکسی- نانورس) 0 ، 1 ، 2 ، 3 ، 5 و 7 درصد پخش می¬گردد. بررسی نتایج نشان می¬دهد بیشترین افزایش خواص مکانیک و خمشی در 3% و 10% نانورس بدست می آید. بیشترین افزایش مقاومت نهایی، کرنش شکست و چقرمگی در 7% وزنی نانورس به ترتیب به مقدار 13%، 7% و 27% و بیشترین افزایش مدول در 3% وزنی نانورس به مقدار 9% بدست می¬آید. همچنین بیشترین افزایش خمشی به مقدار 11% در 3% وزنی نانورس و بیشترین مدول خمشی به مقدار 48% در 5% وزنی نانورس بدست می¬آید.
متن کامل [PDF 1870 kb]   (7880 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی کامل | موضوع مقاله: سیستمهای میکرو و نانو|مواد مرکب
دریافت: 1392/6/12 | پذیرش: 1392/7/6 | انتشار: 1393/5/23

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.