در این مقاله به منظور ساخت لوله‌های T شکل با روش هیدروفرمینگ، از سامانه چکش پرتابه‌ای استفاده شده است که منجر به بارگذاری هیدرودینامیکی می‌گردد. برای شکل دهی قطعه اولیه به فرم داخلی قالب، به دو عامل فشار داخلی هیدرولیکی و تغذیه محوری نیاز است، که در فرآیند مورد بررسی، باید از یک منبع انرژی به دو صورت استفاده شود. برای دریافت انرژی جنشی چکش پرتابه‌ای، قالبی با توجه به مسیر بارگذاری مذکور، طراحی شده است که از طریق سنبه‌های تعبیه شده بر قالب، ضربه حاصل از سقوط آزاد وزنه را دریافت کرده و ایجاد فشار هیدرولیکی می‌نماید و با قرار دادن کفشک‌هایی در طرفین لوله، با دریافت فشار از سیال واسط، تغذیه محوری صورت می-گیرد، همچنین با عبور سیال از سوراخ میانی کفشک‌ها، فشار داخلی برای تغییر شکل تامین می‌گردد. شایان ذکر است که در آزمایش‌ها، لوله‌های مسی و آلومینیومی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. برای بررسی عددی قطعات نهایی و بهبود کیفیت شکل دهی، از نرم افزار المان محدود آباکوس استفاده شده است. مدل شبیه‌سازی تشکیل لولهT شکل، با در نظر گرفتن اثر نرخ کرنش و خواص مکانیکی مواد، به صورت دینامیکی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از آزمایش‌ها نشان می‌دهند که برای تغییر شکل مطلوب باید تمام عوامل ورودی مانند ارتفاع سقوط وزنه، مقدار ستون سیال داخل قالب پیش از اعمال ضربه، آب بندی، روانکاری، جنس و ضخامت لوله با هم متناسب باشند. همچنین کیفیت ارتفاع برآمدگی با توجه به توزیع ضخامت، تغییرات محوری و سطح مماس با پانچ مقابل، مورد بررسی قرار گرفت.

واژه‌های کلیدی: هیدروفرمینگ، تجربی، چکش پرتابه‌ای، لوله T شکل، ستون سیال

متن کامل [PDF 1184 kb]   (5838 دریافت)