دوره 16، شماره 5 - ( 5-1395 )                   جلد 16 شماره 5 صفحات 38-29 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.10275940.1395.16.5.16.7

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shabani Nodehi S, Falahatgar S R, Ansari R. Studying the effects of design parameters on the final topology of planar structures by improved bi-directional evolutionary structural optimization method. Modares Mechanical Engineering 2016; 16 (5) :29-38
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-4529-fa.html
شعبانی نودهی سعید، فلاحتگر سید رضا، انصاری رضا. بررسی اثرات پارامترهای طراحی در توپولوژی نهایی سازه‌های مسطح با روش بهبودیافته بهینه‌سازی تکاملی دوجهته سازه. مهندسی مکانیک مدرس. 1395; 16 (5) :29-38

URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-4529-fa.html

بررسی اثرات پارامترهای طراحی در توپولوژی نهایی سازه‌های مسطح با روش بهبودیافته بهینه‌سازی تکاملی دوجهته سازه
سعید شعبانی نودهی1 ، سید رضا فلاحتگر* 2، رضا انصاری3
1- دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه گیلان
2- عضو هیات علمی/دانشگاه گیلان
3- هیات علمی مهندسی مکانیک، دانشگاه گیلان
چکیده:   (9775 مشاهده)
بهینه‌سازی توپولوژی سازه‌ به دنبال دستیابی به بهترین چیدمان مواد در دامنه طراحی از پیش معین‌شده است. در این مقاله به بررسی تاثیر پارامترهای طراحی شامل پارامتر مقیاس طول و نرخ تکامل حجمی در روش بهبودیافته بهینه‌سازی تکاملی دوجهته سازه‌ها با دیدگاه حذف نرم مواد پرداخته می‌شود. هدف اصلی در این روش بیشینه کردن سفتی سازه در یک حجم معین از مواد با استفاده از تحلیل المان محدود است. در هر مرحله پس از تحلیل المان محدود، عدد حساسیت برای هر المان در بازه‌ی طراحی محاسبه شده و به عدد حساسیت گره‌ای تبدیل می‌شود. با طرح یک فیلتر و بکارگیری یک مقیاس طول، عدد حساسیت بهبودیافته‌ای برای هر المان تعریف می‌شود. از این عدد بعنوان معیاری برای ارزش‌گذاری هر المان در بازه طراحی، بررسی حذف و اضافه نمودن المان‌ها استفاده می‌شود. برای افزایش بیش‌تر همگرایی فرآیند بهینه-سازی، دقت عدد حساسیت المانی جدید با استفاده از اطلاعات مراحل پیشین بهبود می‌یابد. این روش مستقل از مش و همگراست و در توپولوژی‌های بهینه الگوی شطرنجی و جواب‌های محلی مشاهده نمی‌شود. با استفاده از سه نمونه‌ی طراحی، تیر یک سر گیردار، تیر کلاسیک و سازه نوع میشل، به بررسی عوامل تاثیرگذار بر طرح نهایی سازه پرداخته می شود. با تغییر پارامتر مقیاس طول طرح‌های مختلفی در سازه نهایی مشاهده می‌شود که تعداد مراحل همگرایی با افزایش این پارامتر بیشتر شده است. کاهش نرخ تکاملی حجمی نیز موجب ایجاد توپولوژی نهایی کاملاً متفاوت و حتی نامتقارن شده و افزایش آن، طرح‌های حاصله نزدیک‌تر به توپولوژی نهایی ایجاد می‌کند.
واژه‌های کلیدی: بهینه‌سازی تکاملی سازه، حذف نرم، پارامتر مقیاس طول، نرخ تکاملی
متن کامل [PDF 632 kb]   (6058 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی کامل | موضوع مقاله: روش اجزای محدود
دریافت: 1394/11/21 | پذیرش: 1395/1/20 | انتشار: 1395/2/13
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.