جستجو در:
دوره 24، شماره 8 - ( مرداد 1403 )
جلد 24 شماره 8 صفحات 509-499 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khodaeipour B, Khodarahmi H, sadeghyazdi M, Zia shamami M. Numerical and Experimental Study of Damage in Multi-Compartment Armor due to UNDEX. Modares Mechanical Engineering 2024; 24 (8) :499-509
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-76503-fa.html
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-76503-fa.html
خدائی‌پور بهروز، خدارحمی حسین، صادق یزدی میلاد، ضیا شمامی مجتبی. مطالعه عددی و تجربی آسیب در زره چندمحفظه‌ای ناشی از بارگذاری انفجاری زیرآب تماسی. مهندسی مکانیک مدرس. 1403; 24 (8) :499-509
1- دانشگاه جامع امام حسین (ع)
2- دانشگاه جامع امام حسین (ع) ،msadeghy@ihu.ac.ir
2- دانشگاه جامع امام حسین (ع) ،
چکیده: (166 مشاهده)
سازه‌های چندمحفظه‌ای، دسته‌ای از زره‌های چندلایه هستند که به دلیل بازدهی مقاومتی بالا در برابر انفجارهای زیرآب، فناوری ساده و هزینه پایین ساخت و قابلیت تعمیرپذیری، به‌طور گسترده برای محافظت از تجهیزات دریایی استفاده می‌شوند. مقاله حاضر به مطالعه عددی آسیب ناشی از اتفجار تماسی زیرآب در سازه‌هایی با ساختار مفهومی متشکل از سه لایه فلزی و دو محفظه مابین می‌پردازد و بهترین مولفه‌های ساختاری مادی را پیشنهاد می‌دهد. برای این منظور مجموعه آزمایش‌هایی طراحی و به‌کمک نرم‌افزار اتوداین شبیه‌سازی شدند. فرآیند مدلسازی عددی و خروجی‌های آن با نتایج یک آزمون تجربی اعتبارسنجی شد. نتایج نشان داد که تمام ساختارهای با محیط‌های واسط مشابه هوا-هوا و آب-آب در محفظه‌ها دچار پارگی در لایه آخر شدند. ساختارهای با محیط واسط هوا-آب در صورت بهره‌گیری از لایه میانی از جنس St37، پارگی در لایه آخر را تجربه نمی‌کنند و یک افزایش جذب انرژی قابل توجه 62 درصدی را مشروط به داشتن لایه جلو St37 نشان می دهند. همچنین ساختارهای با محیط‌های واسط آب-هوا بدون هرنوع پارگی در لایه آخر، همگی موفق عمل کرده و استفاده از لایه میانی St37 در آن‌ها منجر به کاهش 49 درصدی خیز لایه آخر می‌شود. همچنین مقایسه عملکرد سازه‌ها نشان داد که سازهای متشکل از لایه‌های به ترتیب Al2024-T3، St37 و St37 و محیط‌های واسط آب-هوا، همزمان بهترین مقادیر را برای خیز حداقلی 6/11 میلی‌متری در لایه آخر و جذب انرژی ویژه سطحی حداکثری معادل با 6/84 ژول مترمربع بر کیلوگرم نتیجه می‌دهد.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
شکل‌دهی ورق‌های فلزی
دریافت: 1403/5/20 | پذیرش: 1403/7/29 | انتشار: 1403/5/10
دریافت: 1403/5/20 | پذیرش: 1403/7/29 | انتشار: 1403/5/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |