دوره 20، شماره 10 - ( مهر 1399 )                   جلد 20 شماره 10 صفحات 2482-2471 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Miri H, Zare vamarzani B, Saffari H, Hosseinalipoor S, nemati A. Numerical Investigation of Miscible Viscous Fingering Instability in Darcian and Non-Darcian Porous Media. Modares Mechanical Engineering 2020; 20 (10) :2471-2482
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-35867-fa.html
میری حامد، زارع وامرزانی بهروز، صفاری حمید، حسینعلی‌پور سیدمصطفی، نعمتی آرش. بررسی عددی ناپایداری انگشتی‌شدن جریان لزج امتزاجی در محیط متخلخل دارسی و غیردارسی. مهندسی مکانیک مدرس. 1399; 20 (10) :2471-2482

URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-35867-fa.html


1- دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
2- دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران ، saffari@iust.ac.ir
چکیده:   (1814 مشاهده)
در این مقاله ناپایداری انگشتی مخلوط‌شدنی در یک محیط متخلخل دارسی- غیردارسی از طریق حل عددی مطالعه شد و در مورد چگونگی شکل‌گیری و رشد الگوهای انگشتی بحث شده است. براساس ضریب تخلخل، محیط می‌تواند به دو دسته دارسی و غیردارسی تقسیم‌بندی شود. همچنین سرعت جریان و سیال مورد استفاده (نیوتونی یا غیرنیوتونی) عواملی هستند که استفاده از رابطه دارسی را محدود می‌کنند. در این شبیه‌سازی برخلاف بیشتر پژوهش‌های پیشین که در آنها از معادله دارسی دوفاز برای بررسی ناپایداری‌ها استفاده شده، از یک مدل دوبعدی براساس زوج‌کردن معادلات جریان در محیط متخلخل (دارسی یا برینکمن) و انتقال گونه‌های آبکی استفاده شده است. اثرات افزایش نرخ تزریق و تغییرات لزجت براساس نرخ تزریق و نسبت لزجت بر روی ناپایداری‌ها بررسی شده است. همچنین مقایسه‌ای بین نتایج حاصل از حل دارسی و برینکمن در ضریب تخلخل‌های مختلف و نسبت گرانروی‌های متفاوت انجام پذیرفته است. جهت اندازه‌گیری پارامترهای زمان گشایش، طول مرز مشترک، بعد فراکتالی و بازده جاروب از تکنیک‌های پردازش تصویر استفاده شده است. با افزایش گرانروی در حل‌های دارسی و برینکمن طول مرز مشترک و بعد فراکتالی افزایش یافته و انگشتی‌های پیچیده‌تری تشکیل می‌شود. در نتیجه بازده جاروب محیط متخلخل کاهش می‌یابد. همچنین، ضریب تخلخل محیط افزایش بازده جاروب را به دنبال خواهد داشت. در نهایت مشاهده شده است که با افزایش سرعت تزریق در حل‌های برینکمن، پیچیدگی انگشتی‌ها و عرض اختلاط افزایش یافته و بازده جاروب کاهش می‌یابد.
متن کامل [PDF 1382 kb]   (2231 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: انتقال حرارت و جرم
دریافت: 1398/6/3 | پذیرش: 1399/5/14 | انتشار: 1399/7/30

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.